Marian Skrzynecki (ur. 27 września 1891 roku w Piotrkowie Trybunalskim - zm. 3 października 1939 roku w Mościskach) - polski wojskowy. Żonaty z Magdaleną Edelman, z którą miał dwóch synów, Józefa i Piotra.

Zdaniem Andrzeja Kunerta był potomkiem naczelnego wodza powstania listopadowego Jana Skrzyneckiego, choć autorzy biogramu tego ostatniego w Polskim Słowniku Biograficznym twierdzą, że ten nie miał żadnych synów, a jedynie 2 niezamężne córki.

Był członkiem Organizacji Bojowej PPS. W 1909 ukończył kurs instruktorów bojowych PPS w Krakowie. W 1910 we Lwowie wstąpił do Związku Walki Czynnej. W 1916 internowany w Szczypiornie, potem w Łomży. W Wojsku Polskim służył od 1918 roku. Brał udział w wojnie z bolszewikami, gdzie był zastępcą dowódcy 8 Pułku Ułanów Księcia Józefa Poniatowskiego. Po wojnie pełnił służbę w kancelarii wojskowej Prezydenta RP. W 1927 ukończył kurs dowódców szwadronów w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu. Następnie był kwatermistrzem w 7 Pułku Ułanów. Od 1930 był dowódcą szwadronu KOP w Dederkałach. Od 1932 był zastępca dowódcy 8 Pułku Strzelców Konnych. Od kwietnia 1937 był zastępcą dowódcy 7 Pułku Ułanów Lubelskich.

Od sierpnia 1939 roku był dowódcą 7 Pułku Ułanów Lubelskich. Na jego czele walczył w kampanii wrześniowej w stopniu podpułkownika. W końcu września w niejasnych okolicznościach dostał się do niewoli sowieckiej. Istnieją różne wersje tego wydarzenia, według jednej został schwytany po odniesieniu ran w walce, według drugiej został aresztowany w cywilnym ubraniu przez bojówkarzy ukraińskich. 30 września 1939 zatrzymany przez żołnierzy Armii Czerwonej w m. Krukiernice. Postrzelony podczas próby ucieczki, zmarł w szpitalu w Mościskach, gdzie został pochowany na miejscowym cmentarzu.

Był odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari.