Konstanty Maria Górski ps. Spectator (ur. 1862 w Woli Pękoszewskiej koło Skierniewic, zm. 5 marca 1909 w Krakowie) – polski pisarz, krytyk literatury i sztuki, poeta oraz historyk. Badacz literatury XVII I XVIII wieku

Pochodził z rodziny o tradycjach patriotycznych, będąc wnukiem generała Franciszka Górskiego a synem Jana. Jego bratem był Ludwik Górski zm. 1931, polityk polski. Syn Franciszek Górski był zaś cenionym polskim fizjologiem.

Studiował historię sztuki i literatury na Friedrich-Wilhelms-Universität Berlin. W 1888 roku uzyskał doktorat. Po 1891 kierownik Biblioteki Polskiej w Paryżu, a także wykładowca dziejów malarstwa w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie. W latach 1896-1899 organizował w Paryżu stacje naukowe Akademii Umiejętności. W latach 1890-1894 i 1901-1902 recenzent teatralny „Czasu”. Przyjaciel Henryka Sienkiewicza.

Tworzył wiersze, opowiadania i nowele. Ogłosił szereg studiów literackich i artystycznych. Przełożył dzieła Horacego. Reprezentował poglądy zachowawczo katolickie, pozostając pod wpływem Stanisława Tarnowskiego. Jego poglądy estetyczne kształtowały się pod wpływem Jacoba Burckhardta. Jako poeta reprezentował tendencje klasycyzujące – zbiór wierszem (1883-1893, wyd. 1904). Poeta o klasycznej prostocie i pogodzie („Poezje”, 1904), autor odznaczonej na konkursie „Czasu” bardzo pięknej noweli p. t. „Biblioman” (1895), wytworny krytyk literatury i sztuki (w „Bibl. Warsz.” i w „Czasie”), doskonały znawca literatury polskiej XVIII. w., autor studiów o bajkach Krasickiego i zwłaszcza źródłowej pracy o Karpińskim („Pisma literackie” 1913). Pisma literackie wydane zostały przez Stanisław Pigonia (1913).

Wybrane prace

• Król Jan III w poezji polskiej XVII w.
• Studia nad bajkami Krasickiego,
• Franciszek Karpiński (w Pismach literackich),
• Polska sztuka współczesna na wystawie we Lwowie