Stefan Potocki herbu Pilawa (ur. 2 marca 1568, zm. 5 marca 1631) – wojewoda bracławski, starosta feliński, lityński i kamieniecki pisarz polny koronny, generał podolski.

Syn Mikołaja – dworzanina i rotmistrza królewskiego, brat: Andrzeja kasztelana kamienieckiego, Jakuba wojewody bracławskiego i Jana wojewody bracławskiego. Posiadał majątki ziemskie: Złoty Potok, Buczacz i Czortków. Od 1599 roku rotmistrz królewski, później pisarz polny koronny od 1612 i wojewoda bracławski od 1628.

Był też generałem ziem podolskich. W 1600 roku był posłem na sejm. W 1607 zorganizował za zezwoleniem królewskim wyprawę do Mołdawii, która po śmierci ojca jego żony Marii, Jeremiego Mohyły (zm. 1606) oraz jego brata Szymona, hospodarów mołdawskich, osadziła na tronie jej brata, Konstantego Mohyłę. Gdy ten został powtórnie wygnany, w 1612 wyprawił się ponownie do Mołdawii, jednak został pokonany przez Turków w bitwie pod Sasowym Rogiem i znalazł się w niewoli tureckiej, zaś oddziały tatarskie w odwecie spustoszyły południowe pogranicze Rzeczypospolitej. Z niewoli powrócił dopiero po kilku latach.

Został pochowany w Złotym Potoku (kościół parafialny pw. Narodzenia Najświętszej Panny Marii i św. Szczepana Pierwszego Męczennika w Potoku Złotym).