W ciągu 39 lat od daty podpisania protokołu Chiny miały wypłacić mocarstwom sumę 450 milionów taeli, a nałożone oprocentowanie jeszcze tę kwotę podwajało. Zakazano importu do Chin broni i amunicji oraz zniszczono wiele twierdz i umocnień. Z kolei dzielnica poselska w Pekinie została powiększona dziesięciokrotnie, obwarowana i obsadzona 20-tysięcznym korpusem. Rząd chiński miał także wystawić pomniki zamordowanym dyplomatom i wysłać do odpowiednich państw misje ekspiacyjne, a także stracić dygnitarzy którzy poparli buntowników, m.in. Yuxiana, Rong Lu i Dong Fuxianga (dwaj ostatni zdołali ocalić głowy). Cixi powróciła do Pekinu 7 stycznia 1902 roku.

Skutki powstania

W czasie powstania zamordowano około 240 cudzoziemców (głównie misjonarzy) i około 30 tysięcy chińskich chrześcijan.

Armia rosyjska w czasie interwencji zajęła Mandżurię, już się z niej nie wycofując. Chiny de facto stały się pół-kolonią zachodnich mocarstw.

Jednocześnie upokarzająca klęska poniesiona w powstaniu skłoniła rząd w Pekinie do rozpoczęcia w następnych latach reform, znanych pod nazwą nowej polityki. Skutkiem reform było m.in. stworzenie nowoczesnej armii i systemu szkolnictwa oraz zniesienie egzaminów urzędniczych. Z drugiej strony postawa dworu podczas powstania rozwiała nadzieje wielu Chińczyków co do jego szczerych intencji. Wkrótce po upadku powstania zaczęły się tworzyć pierwsze opozycyjne ugrupowania republikańskie, które dzięki rewolucji Xinhai z 1911 roku doprowadziły do obalenia monarchii.