Według zeznań J. Żelażnika, maszynisty pociągu z Wiednia, we mgle, w odległości ok. 250 m zobaczył stojący pociąg i natychmiast uruchomił hamulce i kontraparę, jednak zabrakło ok. 15 m, aby uniknąć zderzenia, koła miały się ślizgać po wilgotnych szynach. Drugi świadek zdarzenia, palacz Stanisław Bryś, nic nie wniósł do sprawy.

Na miejsce katastrofy przybył m.in. miejscowy hrabia Artur Potocki i ówczesny dyrektor krakowskiej kolei inż. Wołkanowski oraz kilku lekarzy z pobliskiego uzdrowiska oraz z Krakowa.