Postanowienia:

• Królestwo Polskie odzyskało Ziemię dobrzyńską z zamkami w Złotorii i Bobrownikach
• Zakon krzyżacki zrezygnował ze Żmudzi na okres życia Władysława Jagiełły i Witolda
• Księstwo Mazowieckie odzyskało Zawkrze
• Toruń, po pięciomiesięcznej przynależności do Polski, na mocy traktatu przeszedł ponownie pod panowanie Krzyżaków, podobnie jak cała ziemia chełmińska
• Obie strony postanowiły też, że kupcy obu państw mogą swobodnie i bez przeszkód, według dawnych zwyczajów, używać dróg wodnych i lądowych
• Zakon krzyżacki jako odszkodowanie i za wykup jeńców zobowiązał się zapłacić 100 tys. kop groszy czeskich
• Kwestia Santoka i Drezdenka miały być poddane sądowi arbitrażowemu
• Ziemie, miasta i zamki zdobyte przez obie strony wrócą pod poprzednią władzę

Uroczystego zaprzysiężenia i opieczętowania traktatu dokonał Władysław Jagiełło i Witold ze strony polskiej i litewskiej, a następnie wielki mistrz zakonu krzyżackiego Heinrich V von Plauen. Do wymiany w pełni opieczętowanych dokumentów pokoju doszło w maju 1411 roku w pobliżu zamku w Złotorii nad Drwęcą.

Pomimo niewielkich nabytków na rzecz Polski, I Pokój toruński miał wielkie znaczenie dla pozycji Jagiełły na arenie międzynarodowej, ponieważ w jego konsekwencji w marcu 1412 roku Zygmunt Luksemburski z Jagiełłą podpisali w Lubowli traktat pokojowy, który usankcjonował Jagiełłę jako władcę chrześcijańskiego i w wyniku którego przestawał obowiązywać okrążający Polskę sojusz krzyżacko-węgierski. Następnie Zygmunt wydał w sierpniu korzystny dla Polski wyrok w sporze z Krzyżakami oraz wymógł na nich wypłatę odszkodowania zapisanego w Pokoju toruńskim. Z odszkodowania tego 37 tys. kop czeskich pożyczył od Polski pod tzw. Zastaw spiski, który pozostał pod kontrolą Polski do końca XVIII wieku.

W konflikcie z Krzyżakami I pokój toruński nie doprowadził do trwałego pokoju między państwem krzyżackim a Koroną i Wielkim Księstwem i już w 1414 r. wybuchła nowa wojna (wojna głodowa).