Wieńczysław Gliński

Dodaj nowe zdjęcie!
Data urodzenia:
10.05.1921
Data śmierci:
08.07.2008
Długość życia:
87
Days since birth:
37601
Years since birth:
102
Dni od śmierci:
5764
Lata od śmierci:
15
Kategorie:
aktor, pedagog, nauczyciel, uczestnik II wojny światowej
Narodowość:
 polska
Cmentarz:
Warszawa, Cmentarz Wojskowy na Powązkach

Wieńczysław Gliński (ur. 10 maja 1921 w Astrachaniu, zm. 8 lipca 2008 w Warszawie) – polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny, artysta kabaretowy, pedagog.

Był synem aktora Edwarda Szupelaka-Glińskiego. Na scenie zadebiutował w wieku 12. lat, grając Jasia w inscenizacji bajki braci Grimm Jaś i Małgosia. Brał udział w wileńskich Dziadach Schillera.

W czasie II wojny światowej, będąc studentem podziemnego PIST-u, pracował dorywczo jako szklarz, szatniarz i recepcjonista hotelowy. Został zaprzysiężony jako żołnierz Armii Krajowej. Pod pseudonimem "Antek" służył w grupie nr 6 kontrwywiadu Okręgu Warszawskiego przy Komendzie Głównej ZWZ AK, która zajmowała się rozpracowywaniem osób podejrzanych i ostrzeganiem sprzyjających podziemiu osób trzecich przed donosami. Aresztowany w czasie łapanki i wywieziony do obozu koncentracyjnego na Majdanku, a następnie do Sachsenhausen.

Początkowo występował w Teatrze Miniatur "Syrena" (1945) w Łodzi, następnie w teatrach warszawskich: Polskim (1946–1958), dokąd sprowadził go Arnold Szyfman, Komedii (1958–1960), ponownie Polskim (1960–1963 i 1966–1983) oraz Narodowym (1963–1966 i 1983–1990).

Od 1945 współpracował z Teatrem Polskiego Radia. Jego charakterystyczny głos zjednał mu ogromne rzesze słuchaczy. Wystąpił m.in. w Opowieści Josepha Conrada, Zrzędności i przekorze Aleksandra Fredry, Ferdydurke Witolda Gombrowicza i Potopie Henryka Sienkiewicza. Był wykładowcą na Wydziale Estradowym PWST w Warszawie.

Znany był także z udziału w wielu warszawskich kabaretach.

W 1955 zadebiutował na ekranie rolą tytułową w filmie Sprawa pilota Maresza w reż. Leonarda Buczkowskiego.

W 1981 roku potępił publicznie aktorów, protestujących przeciwko stanowi wojennemu.

Wieńczysław Gliński zmarł 8 lipca 2008. Pogrzeb aktora odbył się 15 lipca, został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.

Filmografia (wybór)

Aktor

  • Sprawa pilota Maresza (1955) – kapitan Piotr Maresz
  • Kanał (1956) – porucznik "Zadra", dowódca kompanii
  • Kapelusz pana Anatola (1957) – Jerzy, szef Maniuśki
  • Spotkania (1957) – pisarz Wacław Kisielecki (cz. 3.)
  • Orzeł (1958) – kapitan Grabiński
  • Zadzwońcie do mojej żony (1958) – Zbigniew Stępowski, mąż Ireny
  • Wyrok (1961) – redaktor Henryk Opara
  • Jutro premiera (1962) – reżyser Ryszard Kuryłło
  • Ostatni kurs (1963) – porucznik Szymański
  • Rozwodów nie będzie (1963) – świadek na ślubie Aliny i Tomka
  • Echo (1964) – Henryk Głuchowski
  • Lekarstwo na miłość (1965) – Janusz, szef szajki
  • Gdzie jest trzeci król (1966) – profesor Gawroński
  • Marysia i Napoleon (1966) – Paweł Łączyński, brat Walewskiej
  • Mocne uderzenie (1966) – reżyser telewizyjny Lelewicz, przyjaciel Kuby
  • Dziadek do orzechów (1967) – radca sądu najwyższego Drosselmajer, ojciec chrzestny Maryni, także E.T.A. Hoffmann
  • Stawka większa niż życie (serial telewizyjny) (1968) – generał Harris (odc. 18. Poszukiwany Gruppenführer Wolf)
  • Szerokiej drogi, kochanie (1971) – doktor Grzegorz Jaroń
  • Bezkresne łąki (1976) – Henryk
  • Romans Teresy Hennert (1978) – porucznik Julian Gondziłł
  • Życie na gorąco (serial telewizyjny) (1978) – dziennikarz Carlo Lucetti (odc. 8. Rzym)
  • Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy (serial telewizyjny) (1979) – sir James (odc. 1. Pułkownik cesarza)
  • Ojciec królowej (1979) – markiz de Vitry, ambasador Francji
  • Królowa Bona (serial telewizyjny) (1980) – Andrzej Zebrzydowski, biskup krakowski
  • Epitafium dla Barbary Radziwiłłówny (1982) – Andrzej Zebrzydowski, biskup krakowski
  • Godność (1984) – dyrektor "Metalpolu"
  • Kim jest ten człowiek (1984) – pułkownik Kuziemski
  • Czas nadziei (1986) – dotychczasowy dyrektor "Metalpolu"
  • Romeo i Julia z Saskiej Kępy (1988) – doktor
  • Rzeczpospolitej dni pierwsze (1988) – Stanisław Grabski
  • Miasteczko (serial telewizyjny) (2001) – ksiądz Sławomir, rezydent w parafii w Zagórzynie
  • Wszyscy święci (2002) – ksiądz Roman, były dowódca Marii
  • Entree (2007)
  • Glina (serial telewizyjny) (2008) – Roman Garlicki, były mąż Sobczyńskiej
  • Jeszcze nie wieczór (2008) – jako on sam

Polski dubbing

  • Oliver Twist (2005)
  • Rob Roy (1995) − Markiz Montrose
  • Tajemnica szyfru Marabuta (1978)
  • Ed, koń, który mówi (serial) (ok. 1965) − właściciel Mister Eda
  • Zakochany kundel (1955) − Tramp

Odznaczenia i nagrody

  • Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1987)
  • Order Sztandaru Pracy II klasy (1963)
  • Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955)
  • Złoty Medal "Za Zasługi dla Obronności Kraju" (1984)
  • Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego (1967)
  • Odznaka Zasłużony Działacz Kultury (1976)
  • Srebrny Medal na I Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Moskwie (wspólnie z Bronisławem Pawlikiem i Aleksandrem Sewrukiem) za rolę Kapitana Grabińskiego w filmie Orzeł w reż. Leonarda Buczkowskiego (1959)
  • "Złota Maska" w plebiscycie "Expressu Wieczornego" na najpopularniejszych aktorów (1963)
  • Nagroda na XIV Miedzynarodowym Festiwalu Filmowym w Karlowych Warach za rolę Henryka w filmie Echo w reż. Stanisława Różewicza (1964)
  • "Srebrna Maska" w plebiscycie "Expressu Wieczornego" na najpopularniejszych aktorów – trzykrotnie (1964, 1966, 1968)
  • Nagroda Przewodniczącego Komitetu do Spraw Radia i Telewizji I stopnia za całokształt twórczości aktorskiej w Teatrze Polskiego Radia (1982)
  • Nagroda Ministra Kultury i Sztuki I stopnia za całokształt twórczości aktorskiej (1987)
  • Nagroda Specjalna Ministra Obrony Narodowej w dziedzinie teatru i filmu za całokształt twórczości teatralnej, filmowej i estradowej, szczególnie związanej z tradycjami Wojska Polskiego (1988)
  • Nagroda na III Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej "Dwa Teatry" w Sopocie za rolę drugoplanową w słuchowisku Jezus we wsi (2003)
  • Honorowy Wielki Splendor – nagroda Teatru Polskiego Radia za wybitne osiągnięcia aktorskie i twórczy wkład w rozwój radia artystycznego (2004)

 

Źródło informacji: wikipedia.org

Brak miejsc

    loading...

        Nie występują żadne powiązania

        20.04.1957 | Premiera filmu wojennego Kanał w reżyserii Andrzeja Wajdy

        Jest to pierwszy polski film powojenny poruszający tematykę powstania warszawskiego. Oparty na opowiadaniu Jerzego Stefana Stawińskiego (uczestnika powstania, który przeszedł przez kanały podczas powstania warszawskiego) i zrealizowany według jego scenariusza. Film ukazuje jeden z końcowych epizodów walk w Warszawie.

        Prześlij wspomnienia

        Dodaj słowa kluczowe