Jan z Dukli Krupiński  ur. 10 lipca 1814 w Ulanowie nad Sanem, syn Marcina i Jadwigi z d. Łabędzka, profesor Seminarium Sandomierskiego, profesor Akademi Duchownej w Warszawie, prałat scholastyk Kapituły Sandomierskiej, wieloletni proboszcz Infułat w Klimontowie ( 1851-1874 )

W 1833 r. rospoczą studia w Sandomierskim Seminarium, od 1835 r. kontynuował naukę w Seminarium Głównym w Warszawie, a następnie w Warszawskiej Akademi Duchowej, uzyskując w 1839 r. tytuł kandydata teologi i święcenia kapłańskie, pracę duszpasterską rozpoczą jako wikariusz w Klimontowie. W latach 1842 - 1843 studiował w Wiedniu specjalizując się w naukach biblijnych. W 1845 r. wykładał Stary Testament w Warszawskiej Akademi Duchowej, za działalność patriotyczną zostal pozbawiony katedry profesorskiej i uwięziony w cytadeli Warszawskiej. W 1846 objął stanowisko wikariusza przy Katedrze Sandomierskiej, następnie mianowany proboszczem infułatem w Klimontowie w 1851 r. Zachowując probostwo w Klimontowie w 1866 r. otrzymał nominację na stanowisko profesora i rektora Seminarium Duchownego w Sandomierzu.

Od 1859 r. był kanonikiem gremialnym, a od 1865 r. prałatem scholastykiem Kapituły Sandomierskiej. Pełnił również funkcję wizytatora klasztorów w diecezji Sandomierskiej oraz sędziego surogata w Konsystorzu diecezjalnym. Był przeciwnikiem powstania styczniowego, nie wierzył w jego powodzenie.

Zmarł w Sandomierzu dnia 14 września 1874 r.