Kazimierz Barcikowski (ur. 22 marca 1927 w Zglechowie, zm. 10 lipca 2007 w Warszawie) – polski polityk, działacz PZPR, wicepremier, minister rolnictwa, poseł na Sejm PRL IV, V, VI, VII, VIII i IX kadencji, z wykształcenia inżynier agronom i ekonomista.

Podczas II wojny światowej walczył w Armii Krajowej. W 1949 ukończył Wyższą Szkołę Gospodarstwa Wiejskiego w Łodzi (otrzymał tytuł inżyniera agronoma), w 1962 uzyskał stopień doktora nauk ekonomicznych.

W 1946 przystąpił do Związku Młodzieży Wiejskiej RP Wici, a później do Związku Młodzieży Polskiej. Od 1953 członek PZPR – w latach 1964–1968 zastępca członka KC, w latach 1968–1990 członek KC, w latach 1971–1980 zastępca członka Biura Politycznego KC, w latach 1980–1989 członek Biura Politycznego, w latach 1968–1970 I sekretarz Komitetu Wojewódzkiego w Poznaniu, w latach 1970–1974 sekretarz KC, w latach 1977–1980 I sekretarz Komitetu Krakowskiego, a w latach 1980–1985 ponownie sekretarz KC.

W latach 1954–1956 był zastępcą redaktora naczelnego Państwowego Wydawnictwa „Iskry”; w latach 1956–1957 sekretarz Zarządu Głównego ZMP, w latach 1957–1960 jego wiceprzewodniczący, w latach 1963–1965 – przewodniczący. W międzyczasie odbył studia doktoranckie w Wyższej Szkole Nauk Społecznych przy KC PZPR. W latach 1965–1968 zastępca kierownika Wydziału Organizacyjnego KC, jednocześnie redaktor naczelny pisma „Życie Partii”.

W latach 1974–1977 minister rolnictwa i członek Prezydium Rządu, w 1980 (od lutego do października) wicepremier. W okresie 1980–1985 członek, a 1985–1989 zastępca przewodniczącego Rady Państwa. W latach 1965–1989 poseł na Sejm (IV, V, VI, VII, VIII i IX kadencji), w latach 1980–1985 przewodniczący Klubu Poselskiego PZPR w Sejmie VIII kadencji.

Przewodniczący komisji rządowej prowadzącej negocjacje z Międzyzakładowym Komitetem Strajkowym w Szczecinie w sierpniu 1980.

Barcikowski podpisał w Szczecinie porozumienie między władzą (PZPR), a Międzyzakładowym Komitetem Strajkowym, którego przewodniczącym w Szczecinie był Marian Jurczyk. Zawierało ono zgodę na powstanie niezależnych związków zawodowych – tzw. porozumienia sierpniowe.

W 1986 stanął na czele Ogólnopolskiego Komitetu Grunwaldzkiego, który działał do 1989.

W 1989 przez kilka miesięcy był prezesem Naczelnej Rady Spółdzielczej.

Odznaczony Orderem Budowniczych Polski Ludowej (1977), Orderem Sztandaru Pracy I i II klasy, Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Medalem 10-lecia Polski Ludowej. Od władz ZSRR otrzymał m.in. Medal 30-lecia Zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945 oraz Medal 40-lecia Zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945.

Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.