Syn Ambrożego i Anastazji Pawłowicz.Uczył się m. in. w gimnazjach w Słucku i Bobrujsku oraz zdawał egzamin w VI Państwowym Gimnazjum w Warszawie.  W 1915 r. powołany do służby wojskowej i wcielony do Zapasowego baonu Lejb gwardii Finlandzkiego pułku, przy którym ukończył 4 Moskiewską szkołę chorążych piechoty. Ranny w bitwach, jako jedyny z rodziny ocalał w okresie rewolucji październikowej. Po ustaleniu nowych granic państwowych w 1920 r. jego rodzinny majątek Dzienisowo znalazł się po stronie rosyjskiej. Wówczas osiedlił sie w powiecie nieświeskim. W 1932 r. napisał:„Rodzice i bliżsi krewni zostali bądź wymordowani, bądź zesłani na wymarcie do znanych tundr syberyjskich. Jestem absolutnie sam jeden.”

W 1928 przyjęty do rezerwy 78 pp Wojska Polskiego po pozytywnej weryfikacji. Odznaczony Medalem Dziesięciolecia 1918-1928, a pośmiertnie medalem "za udział w wojnie obronnej 1939 r.". Pracę nauczyciela w szkole powszechnej w Saskiej Lipce, pow. Nieśwież, rozpoczął 15 listopada 1921 r., ucząc m. in. matematyki i muzyki. Był kierownikiem tej szkoły.  Z jego inicjatywy w 1936 r. wybudowano w Saskiej Lipce murowaną szkołę. 1 lutego 1932 w kościele w Nieświeżu zawarł związek małżeński z  nauczycielką Marią Kizior (1907-1949). Ich dzieci to: Maria Teresa (1935-1979), Krystyna (1937-1941) i Jerzy (1939-2003).Józef został aresztowany 15 grudnia 1939 r.  i osadzony w nieświeskim więzieniu, potem w Mińsku. Jako "społecznie niebezpieczny element" został skazany 2 lipca 1940 r.  na 8 lat pobytu w obozie pracy przymusowej i deportowany do Republiki Komi do Siewżeldorłagu, gdzie przybył 18 sierpnia 1940 r. Pracował przy budowie linii kolejowej Kotłas - Uchta - Workuta, zwanej "żelazną drogą śmierci". Zmarł tam 20 października 1940r. W aktach napisano, że powodem było "zapalenie okrężnicy". Wg ocalałych więźniów, zmarłych grzebano w mogiłach zbiorowych lub obok magistrali kolejowej, a nawet pod pokładami kolejowymi.

Po aresztowaniu głowy rodziny, żonę oraz dzieci zesłano 14 kwietnia 1940 r. do Tarangułu, rejon Leninski, siedziba Jawlenka, odwód północnokazachstański, gdzie spędzili 6 lat. Do kraju wrócili 22 czerwca 1946 r. Na zesłaniu zmarła córka Krystyna, a żona w stanie ciężkim (gruźlica kości kręgosłupa) została z pociągu zabrana do szpitala w Poznaniu. Tam zmarła 18 lutego 1949 r. Dzieci - Jerzy oraz Maria Teresa - początkowo trafiły do sierocińca.