Czesław Przybylski (ur. 19 maja 1880 w Warszawie, zm. 14 stycznia 1936 tamże) – polski architekt, reprezentant eklektyzmu i modernizmu.

Po ukończeniu w 1904 Politechniki Warszawskiej studiował do 1908 w Paryżu, Karlsruhe i Wiedniu. Po powrocie do kraju pracował zawodowo w Warszawie, a w czasie I wojny światowej w Rosji, m.in. w Kijowie. Od 1919 był profesorem Politechniki Warszawskiej i wychowawcą oraz promotorem wielu wybitnych architektów, m.in. Bohdana Pniewskiego. Publikował wielokrotnie w prasie branżowej, działał aktywnie w Kole Architektów przy Stowarzyszeniu Techników (poprzedniku SARP), a od 1908 także w Towarzystwie Opieki nad Zabytkami Przeszłości.

W swojej twórczości Czesław Przybylski początkowo nawiązywał do spuścizny historycznej (zwłaszcza do klasycyzmu), uwzględniając jednak zasady funkcjonalności budynku i nowoczesności konstrukcji. Po I wojnie światowej jego budynki uzyskiwały coraz prostsze, minimalistyczne formy przy coraz bardziej monumentalnej skali.

W 1935 został odznaczony Złotym Wawrzynem Akademickim Polskiej Akademii Literatury.

Ważniejsze projekty i realizacje

• pawilon wystawowy Zagroda Włościańska w Częstochowie (1908-1909, wspólnie ze Zdzisławem Kalinowskim)
• pasaż handlowy Galeria Luxenburga wraz z Grand Hotelem w Warszawie (1909, wspólnie z Leonem Drewsem)
• budynek Centralnego Towarzystwa Rolniczego w Warszawie (1911)
• restauracja Kamienicy Baryczkowskiej na Rynku Starego Miasta w Warszawie (1911, członek zespołu)
• konkurs na plan miasta-ogrodu w majątku Ronikierów w Ząbkach (1912, III nagroda)
• gmach Teatru Polskiego w Warszawie (1912)
• wille Mironówka i Halina w Milanówku (przed 1914, wspólnie ze Zdzisławem Kalinowskim)
• gmach Teatru Miejskiego w Wilnie (1914, niezrealizowany)
• gmach Teatru Miejskiego w Kaliszu (1920–1923, realizacja wnętrz do 1936)
• siedziba Państwowego Zakładu Higieny w Warszawie (1922)
• gmach Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie (1923)
• dom własny na warszawskim Powiślu, ul. Górnośląska 43 (dziś siedziba władz Opus Dei) (1923-1926)
• dom z pracownią rzeźbiarską dla Mieczysława Lubelskiego przy ul. Jakubowskiej 16 na warszawskiej Saskiej Kępie (1928)
• gmachy Wydziału Elektrotechniki i Wydziału Technologii Chemicznej Politechniki Warszawskiej (1929, realizacja do 1934)
• konkurs na projekt Świątyni Opatrzności Bożej w Warszawie (1931, II nagroda)
• dom Funduszu Kwaterunku Wojskowego (tzw. Dom bez kantów) na Krakowskim Przedmieściu w Warszawie (1933, realizacja do 1935)
• Dworzec Główny w Warszawie (1928-1932, realizacja do 1940)
• willa „Julisin” w Konstancinie (1934)

Upamiętnienie

• W styczniu 1979 jego imieniem nazwano ulicę na warszawskim Ursynowie.