Jan Śpiewak (ur. 18 lipca 1908 w Hołej Prystani, zm. 22 grudnia 1967 w Warszawie) – polski poeta, eseista i tłumacz żydowskiego pochodzenia. Mąż poetki Anny Kamieńskiej (1920–1986), ojciec socjologa Pawła Śpiewaka (ur. 1951).

Urodził się na ukraińskiej wsi Hoła Prystań w rodzinie żydowskiej, jako syn Leona i Klary. Dzieciństwo spędził w Chersoniu, następnie wraz z rodziną przyjechał do Polski i zamieszkał w Równem na Wołyniu. Studiował polonistykę we Lwowie i w Warszawie. Związany był z grupą poetów lewicujących, którzy swoje wiersze drukowali w pismach socjalistycznych, Sygnałach i Lewym Torze. Okres II wojny światowej spędził w Związku Radzieckim.

Do Warszawy wrócił w 1950. Był członkiem redakcji miesięcznika literackiego Współczesność. Wydał wiele tomów poezji, również przekłady utworów literatury rosyjskiej i bułgarskiej. Razem z żoną, Anną Kamieńską, tłumaczył dramaty Gorkiego, zaś we współpracy z Sewerynem Pollakiem opublikował w 1955 dorobek literacki Józefa Czechowicza. Jest autorem antologii, szkiców literackich, esejów, wspomnień o innych poetach (m.in. o Gałczyńskim, Piętaku, Ginczance). Otrzymał w 1966 Order Cyryla i Metodego I klasy za tłumaczenia z języka bułgarskiego zawarte w antologii "Oj, lesie, lesie zielony". Jego wiersze znalazły się w kilkunastu antologiach poezji polskiej wydanych w językach obcych. Zmarł na raka[1] w Warszawie. Jest pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera C2, rząd 4, grób 11).

Od 1968 w Świdwinie co roku odbywa się ogólnopolski konkurs poetycki imienia Jana Śpiewaka i (od 2005) także Anny Kamieńskiej, jeden z najstarszych konkursów w Polsce.

Twórczość

• 1938: Wiersze stepowe
• 1953: Doświadczenia
• 1957: Karuzela
• 1958: Zielone ptaki
• 1960: Dialogi naiwne
• 1963: Zstąpienie do krateru
• 1966: Źrenice piasku: poezje wybrane (1933-1963)
• 1967: Anna
• 1969: Ugory

• 1965: Przyjaźnie i animozje
• 1971: Pracowite zdziwienia