Stanisław Zawadzki

Pievieno šai personai bildi!
Dzimšanas datums:
27.10.1900
Miršanas datums:
05.12.1984
Mūža garums:
84
Dienas kopš dzimšanas:
45109
Gadi kopš dzimšanas:
123
Dienas kopš miršanas:
14389
Gadi kopš miršanas:
39
Kategorijas:
2. Pasaules kara dalībnieks, Deputāts, Militārpersona, karavīrs, Valsts un komunistu partijas darbinieks, Ģenerālis
Tautība:
 polis
Kapsēta:
Warszawa, Powązki Military Cemetery

Stanisław Zawadzki (ur. 27 października 1900 w Wielgolesie w powiecie mińskim, zm. 5 grudnia 1984 w Warszawie) – generał brygady Wojska Polskiego, działacz państwowy, poseł na Sejm PRL II kadencji.

W latach 1920-1922 odbył zasadniczą służbę wojskową w 55 Poznańskim Pułku Piechoty. Od 1925 roku był członkiem KPP. W 1935 roku ukończył w Moskwie Komunistyczny Uniwersytet Mniejszości Narodowych Zachodu. W tym samym roku w Polsce został skazany na cztery lata więzienia.

Po agresji ZSRR na Polskę w 1939 roku został wywieziony do miejscowości Fergana, gdzie pracował w charakterze ekspedytora. W 1943 roku został członkiem Związku Patriotów Polskich.

W okresie od czerwca 1943 roku do 7 grudnia 1949 roku pełnił służbę w Wojsku Polskim zajmując kolejno stanowiska: inspektora, a później szefa Oddziału Personalnego Wydziału Oświatowego 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki, szefa Wydziału Polityczno-Wychowawczego 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki (od lutego 1944 roku), szefa Oddziału Personalnego Polskiego Sztabu Partyzanckiego, zastępcy szefa Oddziału Personalnego WP, szefa Oddziału Personalnego WP (lipiec 1945 roku), szefa Departamentu Personalnego MON (od lipca 1945 roku).

14 grudnia 1945 roku został mianowany generałem brygady. 5 października 1948 roku został przeniesiony w stan nieczynny, a 7 grudnia 1949 roku do rezerwy.

Pełnił funkcję I sekretarza Komitetu Warszawskiego PPR, później I sekretarza Komitetu Warszawskiego PZPR (do 1950), następnie był podsekretarzem stanu w Ministerstwie Administracji Publicznej (w 1950) i w Ministerstwie Pracy i Opieki Społecznej (do 1956). Od listopada 1952 roku do marca 1956 roku był kierownikiem tego ministerstwa, a od marca 1956 roku do czerwca 1960 roku ministrem pracy i opieki społecznej. Był bezpartyjnym posłem na Sejm PRL II kadencji (1957-1961).

Zmarł 5 grudnia 1984 roku w Warszawie. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.

Odznaczenia

  • Order Sztandaru Pracy I klasy
  • Order Virtuti Militari V klasy
  • Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
  • Order Krzyża Grunwaldu II klasy (1945)
  • Order Krzyża Grunwaldu III klasy
  • Brązowy Medal Zasłużonym na Polu Chwały
  • Medal za Warszawę 1939-1945
  • Order Czerwonej Gwiazdy (ZSRR)
  • Order Wojny Ojczyźnianej II stopnia (ZSRR)

 

Avoti: wikipedia.org

Nav pesaistītu vietu

    loading...

        Nav saiknes

        Nav norādīti notikumi

        Birkas