Władysław Pytlasiński (ur. 26 lipca 1863 w Warszawie, zm. 10 listopada 1933 tamże) − polski zapaśnik, mistrz świata w zapasach, trener. Zwany „ojcem polskich zapasów”.

Z zawodu rzeźnik. Sławę zapaśniczą zdobył w Szwajcarii, gdzie przebywał od 1880 pracując jako mechanik. W 1890 wrócił do kraju i występował w cyrku Cinizellego. W latach 1892–1901 odnosił sukcesy w wielu miastach (był mistrzem Wrocławia, Moskwy, Petersburga), a w 1900 zdobył w Paryżu tytuł Mistrza Świata.

Po wycofaniu się z czynnego życia zawodowego w 1904, został działaczem sportowym. W 1913 założył w Odessie szkołę atletyczną, którą po I wojnie światowej przeniósł do Łodzi. Nie przyjął propozycji wyjazdu do Ameryki, a w 1919 otrzymał złoty Krzyż Zasługi za złożenie do Skarbu Państwa wszystkich złotych nagród.

Współzałożyciel Polskiego Towarzystwa Atletycznego (1922). Organizowane przez siebie kluby sportowe wyposażał w sprzęt z własnych środków.

Występował również w filmach niemych w okresie międzywojennym. Produkcje z jego udziałem to m.in.:

• Bartek zwycięzca (1923) − w roli tytułowej
• Pan Tadeusz (1928)

Upamiętnienie

• W styczniu 1938 imię Władysława Pytlasińskiego nadano ulicy na warszawskim Mokotowie
• Od 1957 jest rozgrywany międzynarodowy turniej zapaśniczy imienia Władysława Pytlasińskiego.
• Tablica pamiątkowa z granitu umieszczona w pierwszej połowie lat 70. na szczytowej ścianie bloku Osiedla Za Żelazną Bramą przy ul. Grzybowskiej 30.