Aleksander Omieczyński ur. się 12.XII.1909 r.  w Trzcianie pow. Sztum (wieś Trzciano leży obecnie w powiecie kwidzyńskim ) , w rodzinie  chłopskiej Franciszka i Franciszki ( z d. Dreszewska)  Omieczyńskich. Rodzina Omieczyńskich była w okresie zaborów i naporu germanizacyjnego wzorem walki o utrzymania polskości na terenie powiatu sztumskiego. W rodzinie tej urodziło się dwóch synów i  dwie córki. 

Starszy brat Józef Omieczyński też był  nauczycielem  , który uczył w szkole powszechnej we Wiewórkach , w gminie Błędowo , w latach 1922-1939 . Tam też został zamordowany przez Niemców dnia 03-11-1939 r.

Aleksander po ukończeniu Seminarium Nauczycielskiego w Lubawie odbył praktykę w Grudziądzu i na Kaszubach . W 1933 r. wyjechał do Wrocławia, gdzie miał zamiar podjąć pracę w polskich szkołach  w Osławie Dąbrowie i Płotowie. Władze niemieckie odmówiły wydania zgody . We Wrocławiu podjął działalność w polskich placówkach kulturalnych.

 W 1933 roku ożenił się z Ludwiką Rezner, z którą miał trójkę dzieci .

W listopadzie 1934 roku na polecenie Związku Polaków w Niemczech został skierowany do Szczecina z zadaniem odbudowy polskiego szkolnictwa na tym terenie, a także organizacji placówek polonijnych w mieście. . Po wielu trudnościach rozpoczyna prace w polskiej szkole, ucząc języka polskiego i śpiewu , a także prowadził tajne kursy historii i geografii., na które Niemcy nie chcieli mu dać uprawnień . Prowadzi również drużynę harcerską "Gryf" i zuchową "Wiewiórki". Nie poprzestaje na pracy z dziećmi, działa także wśród młodzieży i dorosłych, organizuje chór, orkiestrę i teatr amatorski.

Stanął na czele m.in. Związku Polaków w Niemczech, Związku Polskich Robotników Rolnych i Polskiego Towarzystwa Szkolnego. Kierował również Domem Polskim przy Augustaplatz (obecnie Plac Lotników), który był centrum życia kulturalnego i oświatowego Polaków mieszkających w Szczecinie.

Reprezentował szczecinian na Kongresie Polaków w Niemczech, który odbył się 6 marca 1938 roku w Berlinie. Z uwagi na miejsce zamieszkania nazwany był przez Niemców „Wodzem Szczecińskich Polaków”.

Działalność Omieczyńskiego na polu krzewienia polskości nie ograniczała się tylko do polskiego środowiska w Szczecinie, ale sięgała także do okolicznych powiatów skupiających robotników polskiego pochodzenia. Pełniąc funkcję nauczyciela drużynowego i członka Związku Polaków, organizował w terenie punkty nauczania, oddziały ZP, a także biblioteki oraz pomagał kolportować prasę polską. Były to lata, w których nasiliła się niemiecka polityka antypolska , a wszystko co polskie było zakazane.

3.VI.1939 r. Aleksander Omieczyński zostaje aresztowany w czasie prowadzenia lekcji, a polską szkołę zamknięto. W sierpniu 1939 r. wywieziono go do niemieckiego obozu koncentracyjnego w Oranienburgu, a następnie we  Flossenburgu . W 1940 r. przewieziony został do więzienia niemieckiego w Szczecinie, gdzie 10.IX.1941 r. ginie z rąk niemieckich oprawców.

Od 1970 r. Liceum Ogólnokształcące w Gryfinie nosi imię harcmistrza Aleksandra Omieczyńskiego.

Symboliczny grób znajduje się w Kwaterze Zasłużonych na Cmentarzu Centralnym w Szczecinie (kw. 44-1-13).

Strona www : http://encyklopedia.szczecin.pl/wiki/Aleksander_Omieczyński

 Opisał Michał Rzewuski