Lech Owron (ur. 6 lipca 1893 w Radomiu, zm. 9 czerwca 1965 w Katowicach) – polski aktor filmowy.

Był absolwentem Szkoły im. Rontalera w Warszawie. Studiował też górnictwo w Mons (Belgia). Podczas I wojny światowej przebywał w Rosji. Po powrocie do kraju w 1919 roku był został dyrektorem nowo powstałego "Qui Pro Quo". Przez jakiś czas pracował jako urzędnik bankowy. W 1925 roku zadebiutował jako aktor w filmie Wampiry Warszawy. Od tego czasu grywał w filmach, głównie czarne charaktery. Znużony pracą aktora ponownie zatrudnił się jako urzędnik. W 1937 roku znowu jednak pojawił się na ekranie w filmie O czym marzą kobiety. Nie był to jednak udany powrót, a brak poważniejszych propozycji zakończył jego karierę po zagraniu epizodów w dwóch kolejnych filmach. Po II wojnie światowej sporadycznie występował głównie na deskach teatrów.

Filmografia wybrana

• 1925 - Wampiry Warszawy. Tajemnica taksówki nr. 1051 - Baron Kamiłow
• 1926 - Czerwony błazen - Prokurator Gliński
• 1927 - Orlę - Janosik
• 1928 - Ludzie dzisiejsi - Herbutt, dyrektor koncern
• 1928 - Romans panny Opolskiej
• 1929 - Szlakiem hańby
• 1930 - Niebezpieczny romans
• 1931 - Cham
• 1931 - Rok 1914
• 1932 - Szyb L-23
• 1932 - Niebezpieczny romans
• 1933 - Szpieg w masce
• 1937 - O czym marzą kobiety - krupier
• 1937 - Pan redaktor szaleje
• 1937 - Dorożkarz nr 13
• 1960 - Krzyżacy - komtur