Stanisław Miłaszewski (ur. 28 kwietnia 1886 w Warszawie, zm. 10 sierpnia 1944 tamże) – polski dramatopisarz, publicysta, poeta i tłumacz, senator II RP.

Życiorys

Studiował filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim i Uniwersytecie Lwowskim. Był referentem teatralnym Ministerstwa Kultury i Sztuki. W latach 1923–1924 pełnił funkcję kierownika literackiego Warszawskich Teatrów Miejskich, a w 1924–1926 w Teatrze Narodowym. Jego żoną była pisarka Wanda Miłaszewska. Wspierał tworzenie Miejskiej Szkoły Dramatycznej. W 1935 nagrodzony Złotym Wawrzynem Akademickim Polskiej Akademii Nauk. Podczas okupacji hitlerowskiej działał w konspiracyjnym życiu literackim i artystycznym pod pseudonimem "Narcyz Kwiatek".

Zginął wraz z żoną pod gruzami walącego się domu podczas powstania warszawskiego. Oboje zostali pochowani na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.

Publikacje

• "Gest wewnętrzny" (1911) – poezja
• "Farys" (1927) – dramat
• "Don Kiszot" (1928) – dramat
• "Piękne Polki" (1931)
• "Bunt Absalona" (1937) – dramat
• "Antologia poezji współczesnej" (współautor: J. Janiczek, 1941)
• "Wspominamy" (współautorka: Wanda Miłaszewska, 1939) – wspomnienia