Emil Chaberski (ur. 28 maja 1891 w Krakowie, zm. 14 września 1967 w Warszawie) – polski reżyser, aktor, tłumacz i pedagog.

W 1908 roku ukończył Szkołę Dramatyczną M. Przybyłowicza w Krakowie. Zadebiutował 17 września 1908 rolą Kuby w Weselu Stanisława Wyspiańskiego w Teatrze Polskim w Łodzi. Grał i reżyserował m.in. w Sosnowcu, Moskwie, Kijowie i Warszawie. W latach 1952–1955 związany był ze szczecińskim Teatrem Dramatycznym, w którym był kierownikiem artystycznym i dyrektorem (1954–1955). W szczecińskim teatrze wyreżyserował 15 sztuk teatralnych m.in. Ożenek Gogola, Wilhelma Tella Schillera, Mieszczan Gorkiego. Od 1922 do wybuchu II wojny światowej występował na scenach warszawskich. W tym czasie zrealizował również kilka filmów fabularnych.

Po wojnie poświecił się reżyserii teatralnej. Pracował w Teatrze Narodowym, Teatrze Letnim, Teatrze Wielkim i Wielkiej Rewii. Zajmował się również tłumaczeniem sztuk teatralnych z wielu języków obcych.

W latach 1955–1958 był rektorem Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Leona Schillera.

W 1955 roku otrzymał Państwową Nagrodę Artystyczną II stopnia.

Filmografia

• 1925: Iwonka – reżyseria
• 1928: Tajemnica starego rodu – reżyseria
• 1938: Kobiety nad przepaścią – reżyseria
• 1939: Żona i nie żona – reżyseria