Halina Rudnicka, z domu Hausman (ur. 12 października 1909 w Mławie, zm. 21 kwietnia 1982 w Warszawie) – polska pisarka i publicystka.

Urodziła się w Mławie. Ukończyła filologię polską i studium pedagogiczne na Uniwersytecie Warszawskim. Jako nauczycielka w okresie okupacji brała udział w tajnym nauczaniu w Słonimie. W 1945 zamieszkała na stałe w Warszawie i podjęła pracę w Ministerstwie Oświaty. Zadebiutowała w 1948 na łamach prasy publicystycznej. Zaistniała wówczas jako prozaik, pedagog, publicysta i autor podręczników. W 1952 otrzymała nagrodę państwową II stopnia za powieść Uczniowie Spartakusa, a w 1960 nagrodę Prezesa Rady Ministrów za twórczość dla dzieci i młodzieży.

Książki

• 1949: Polną ścieżką
• 1951: Uczniowie Spartakusa (nagroda Orle Pióro; książka była później publikowana w serii Biblioteka młodych)
• 1951: Płomień gorejący
• 1954: Ludzie niezłomni
• 1955: Wspomnienia o Janku Krasickim (wyd. „Iskry”)
• 1956: Płomień za kratą
• 1958: Zielona rakieta
• 1959: Za siódmym progiem
• 1960: Chłopcy ze Starówki (ciąg dalszy Polnej ścieżki; lektura obowiązkowa w klasie szóstej szkoły podstawowej aż do przemian ustrojowych, a w latach 90. lektura uzupełniająca)
• 1961 Janek Krasicki (wyd. PZWS)
• 1963: Król Agis (1. część trylogii z dziejów starożytnej Grecji)
• 1966: Syn Heraklesa (2. część trylogii z dziejów starożytnej Grecji)
• 1969: Heros w okowach (3. część trylogii z dziejów starożytnej Grecji)
• 1976: Szeryf w spódnicy
• 1979: Kobiety mówią o sobie