Karol Wolfke (ur. 4 czerwca 1915 w Zurichu, zm. 8 marca 2015) - polski prawnik, profesor nauk prawnych, specjalizujący się w prawie międzynarodowym publicznym.

Był synem Mieczysława Wolfkego i Agnieszki, z d. Ritzmann. W 1922 przyjechał z rodzicami do Polski. Po zdaniu matury i odbyciu służby wojskowej był przez rok studentem Wydziału Mechanicznego Politechniki Warszawskiej. Od 1935 studiował prawo na Uniwersytecie Stefana Batorego i Uniwersytecie Warszawskim. Powołany do wojska jako podporucznik rezerwy wojsk łączności, walczył w wojnie obronnej 1939, uczestniczył w obronie twierdzy Modlin jako dowódca plutonu Radio w 8 dywizji piechoty. Po kapitulacji dostał się do niewoli niemieckiej, przebywał w Oflagu VII A Murnau.

W grudniu 1945 powrócił do Polski, na początku 1946 uzyskał tytuł magistra prawa na Uniwersytecie Warszawskim, od października 1946 pracował jako starszy asystent w Katedrze Prawa Międzynarodowego Uniwersytetu Wrocławskiego. W 1949 uzyskał stopień naukowy doktora i pracował następnie jako adiunkt. W latach 1951-1957 usunięty z Uniwersytetu, pracował w Wyższej Szkole Ekonomicznej we Wrocławiu jako lektor języka angielskiego, w 1952 ukończył także studia filozoficzne na Uniwersytecie Wrocławskim.

Od 1957 ponownie pracował na Uniwersytecie Wrocławskim, habilitował się w 1963, w 1973 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, w 1982 profesora zwyczajnego, w 1985 przeszedł na emeryturę, ale kontynuował działalność naukową i dydaktyczną. Był także członkiem Komitetu Nauk Prawnych PAN, członkiem International Law Association, dyrektorem studiów Haskiej Akademii Prawa Międzynarodowego (1983), członkiem Komitetu Tworzenia Norm Zwyczajowych Prawa Międzynarodowego przy Komisji Prawa Międzynarodowego (1984-2000) oraz członkiem Stałego Trybunału Arbitrażowego w Hadze (1993-2005).

Publikacje

• Great and small powers in international law from 1814 to 1920. From the prehistory of the United Nations (1961)
• Custom in present international law (1964)
• Rozwój i kodyfikacja prawa międzynarodowego: wybrane zagadnienia z praktyki ONZ (1972)
• Międzynarodowe prawo środowiska (tworzenie i egzekwowanie) (1979)

Odznaczenia i nagrody

Był odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1974). W 1983 otrzymał Medal Komisji Edukacji Narodowej, a 1985 Złoty Medal Uniwersytetu Wrocławskiego.