Wojciech Giełżyński

Pievieno šai personai bildi!
Dzimšanas datums:
09.05.1930
Miršanas datums:
03.03.2015
Mūža garums:
84
Dienas kopš dzimšanas:
34333
Gadi kopš dzimšanas:
93
Dienas kopš miršanas:
3354
Gadi kopš miršanas:
9
Kategorijas:
Sportists, Žurnālists
Tautība:
 polis
Kapsēta:
Norādīt kapsētu

Wojciech Stefan Giełżyński (ur. 9 maja 1930 w Warszawie, zm. 3 marca 2015 tamże) – polski dziennikarz i reportażysta.

Debiutował w wieku 16 lat na łamach "Gazety Ludowej", niezależnego dziennika, którego naczelnym był jego ojciec, Witold Giełżyński. Ukończył studia ekonomiczne, po których został reporterem działu sportowego tygodnika "Dookoła Świata". Sportowiec, dwukrotny mistrz Polski w wioślarstwie. Następnie pracował w pismach: "Współczesność", "Panorama", "Kontynenty" (prowadził dział Azji), współpracował blisko z "Polityką" (z której odszedł po strajku w Stoczni Gdańskiej w 1980 r.). W stanie wojennym przeszedł do prasy drugiego obiegu, redagował miesięcznik "Vacat", współredagował "Przegląd Wiadomości Agencyjnych". Ostatnim jego etatowym miejscem pracy w dziennikarstwie był "Tygodnik Solidarność" w latach 1989–1992.

W 1987 r. uczestniczył w reaktywacji PPS, a w 1988 r. – w majowym i sierpniowym strajku w Stoczni Gdańskiej. Był członkiem Rady Programowej Unii Pracy. Związany z masonerią (obecnie z Wielkim Wschodem Polski), której wybitnym przedstawicielem był także jego ojciec. Żartobliwie wywodzi sam swój ród od siostry Mieszka I, Adelajdy (co do jej rzeczywistego istnienia historycy mają poważne wątpliwości...) oraz jej hipotetycznego męża węgierskiego księcia Gejzy, założyciela dynastii Arpadów.

Obecnie jest niezależnym publicystą. Od 1995 r. do 2006 r. rektor (od 2006 r. wiceprezydent) Wyższej Szkoły Komunikowania i Mediów Społecznych im. Jerzego Giedroycia w Warszawie. Autor ok. pięciu tysięcy publikacji prasowych, komentarzy radiowych i telewizyjnych – oraz ponad 60 książek, głównie o Trzecim Świecie, jak i z zakresu problematyki społeczno-politycznej.

Odwiedził w wędrówkach reporterskich 85 krajów. Otrzymał za swą twórczość szereg nagród i wyróżnień m.in nagrodę im. Juliana Bruna.

W latach 1960–1981 należał do PZPR. Przyznał się do siedmiu lat współpracy z SB, zakończonej w 1964 roku.

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Złotym Krzyżem Zasługi.

Twórczość (wybór)

  • Indonezja, archipelag niepokojów (1966, seria: "Świat się zmienia")
  • Oko w oko z polityką (1968)
  • Medytacje o Świecie Trzecim (1972)
  • Rewolucja w imię Allacha (1979)
  • Rewolucja w imię Augusta Sandino (1979)
  • Jeśli nawet umrzesz, pozostań (1979)
  • Gra o Himalaje (1980)
  • Byłem gościem Chomeiniego (1981)
  • Gdańsk. Sierpień 80 (1981 współautor Lech Stefański)
  • Moja prywatna Vistuliada (1983)
  • Budowanie Niepodległej (1985)
  • Edward Abramowski, zwiastun Solidarności (1986)
  • Ani Wschód ani Zachód (1989)
  • Jaćwięgi są wśród nas (2001)
  • Szatan wraca do Iranu (2001)
  • Prywatna historia XX wieku (2005)
  • Inne światy inne drogi (2006)
  • Wschód Wielkiego Wschodu (2008)

 

Avoti: wikipedia.org

Nav pesaistītu vietu

    loading...

        Nav saiknes

        Nav norādīti notikumi

        Birkas