Władysław Krasnowiecki (ur. 4 stycznia 1900 w Krakowie, zm. 14 lutego 1983 w Warszawie) – polski aktor teatralny i filmowy, reżyser teatralny, pedagog.

W 1921 ukończył Miejską Szkołę Dramatyczną w Krakowie, a w 1928 zdał reżyserski egzamin eksternistyczny. W dwudziestoleciu międzywojennym był związany ze scenami Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie (1918–1922, 1923–1925 i 1928–1930) oraz Teatru Narodowego w Warszawie. Gościnnie również na innych scenach, np. w sezonie 1937/1938 wyreżyserował "Kobietę bez skazy" G. Zapolskiej w Teatrze Kameralnym.

W czasie II wojny światowej przebywał w ZSRR, gdzie wstąpił do Związku Patriotów Polskich. Kierował frontowym teatrem Armii Polskiej w ZSRR, który w 1944 został przekształcony w Teatr Wojska Polskiego.

Po wojnie był dyrektorem naczelnym i artystycznym w Teatrze Narodowym (1949–1951). W latach 1946–1947 i w 1949 był wykładowcą Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie, w latach 1963–1967 prorektorem, a w latach 1955–1957 i 1967–1970 rektorem tej uczelni. W latach 1965–1970 pełnił funkcję prezesa SPATiF–ZASP.

Występował również w Teatrze Telewizji, m.in. w Graczach Mikołaja Gogola w reż. Stanisława Bielińskiego (1959), w Balu Manekinów Brunona Jasieńskiego w reż. Zygmunta Hübnera (1961), w Annie Kareninie Lwa Tołstoja w reż. Adama Hanuszkiewicza (1961), w Pierwszym dniu wolności Leona Kruczkowskiego w reż. Adam Hanuszkiewicza (1963), w Wiele hałasu o nic Williama Szekspira w reż. Ludwika René (1964), w Odprawie posłów greckich Jana Kochanowskiego w reż. Ludwika René (1966), w Śmierci komiwojażera Arthura Millera w reż. Janusza Warmińskiego (1967) oraz w Panu Tadeuszu Adama Mickiewicza w reż. Adama Hanuszkiewicza (1970–1971) i w spektaklu Warszawianka Stanisława Wyspiańskiego w reż. Andrzeja Łapickiego (1978).

Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.

Filmografia

• Pierwsza miłość Kościuszki (1929)
• Miasto nieujarzmione (1950) – polski generał
• Żołnierz zwycięstwa (1953) – żołnierz
• Piątka z ulicy Barskiej (1953) – Nowak, kierownik budowy
• Sprawa pilota Maresza (1955) – Modrakowski, dyrektor "Lotu"
• Rzeczywistość (1960) – Świętojański, naczelnik policji
• Spotkania w mroku (Begegnung im Zwielicht) (1960)
• Dziewczyna z dobrego domu (1962) – profesor Kossakowski, ojciec Joanny
• Przerwany lot (1964) – ksiądz
• Marysia i Napoleon (1966) – Małachowski
• Odwiedziny o zmierzchu (1966) – hrabia, kochanek damy
• Bumerang (1966) – germanista, nauczyciel Ewy
• Przygody pana Michała (serial telewizyjny) (1969) – kardynał (odc. 12. Dymy nad twierdzą i odc. 13. Hektor Kamieniecki)

Odznaczenia i nagrody

• Order Budowniczych Polski Ludowej (1964)
• Order Sztandaru Pracy I klasy (1955)
• Order Sztandaru Pracy II klasy (1949)
• Order Krzyża Grunwaldu III klasy (1945)
• Medal 30-lecia Polski Ludowej (1974)
• II nagroda na Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych za reżyserię sztuki Jana Rojewskiego Tysiąc walecznych w Teatrze Narodowym w Warszawie (1951)
• Nagroda Państwowa (wyróżnienie zespołowe) za rolę Fray Bartolomea w spektaklu Teatr Klary Gazul Prospera Mérimée w Teatrze Współczesnym w Warszawie (1955)
• Nagroda Państwowa I stopnia za całokształt twórczości aktorskiej w teatrze i Teatrze Telewizji (1966)
• Nagroda Ministerstwa Obrony Narodowej I stopnia (1973)
• Nagroda Miasta Stołecznego Warszawy (1979)