Jerzy Juliusz Regulski (ur. 9 lipca 1924 w Zarybiu, zm. 12 lutego 2015) – polski ekonomista, od 2010 do 2015 doradca społeczny Prezydenta RP ds. samorządu, ekspert z zakresu samorządu terytorialnego, senator I kadencji. Kawaler Orderu Orła Białego.

Był praprawnukiem pułkownika Józefa Regulskiego, synem Janusza i Haliny z Maciejowskich. W czasie II wojny światowej był żołnierzem Narodowych Sił Zbrojnych. Po wojnie więziony do 1946 za działalność w niepodległościowych organizacjach studenckich związanych z NSZ.

Ukończył studia na Wydziale Inżynierii Politechniki Warszawskiej i w paryskim Centre de Recherche d'Urbanisme. W 1985 otrzymał tytuł naukowy profesora. Opublikował ponad 200 książek i rozpraw, wykładał na 78 uniwersytetach. Jest doktorem honoris causa Uniwersytetu Łódzkiego oraz duńskiego Uniwersytetu w Roskilde.

Od lat 80. organizował badania nad odtworzeniem samorządu terytorialnego. Podczas rozmów Okrągłego Stołu w 1989 był jednym ze współprzewodniczących zespołu ds. samorządowych. W tym samym roku został senatorem I kadencji z województwa jeleniogórskiego z ramienia Komitetu Obywatelskiego i następnie Unii Demokratycznej. Kierował pracami parlamentarnymi nad pakietem reformy samorządowej, by następnie, jako pełnomocnik rządu ds. reformy samorządu terytorialnego, koordynować od 1990 wprowadzanie jej w życie. W latach 1992–1997 pełnił funkcję ambasadora, stałego przedstawicielem RP przy Radzie Europy w Strasburgu. Był także przewodniczącym Rady ds. Reform Ustrojowych Państwa przy Prezesie Rady Ministrów w okresie rządu Jerzego Buzka.

W 1989 należał do inicjatorów powołania Fundacji Rozwoju Demokracji Lokalnej, w której nieprzerwanie zajmuje stanowisko prezesa. W 2007 zasiadł w radzie programowej reaktywowanego przez Stefana Bratkowskiego Konwersatorium Doświadczenie i Przyszłość. Był członkiem komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed przedterminowymi wyborami prezydenckimi 2010. 7 października 2010 został powołany na stanowisko doradcy społecznego prezydenta ds. samorządu.

Ordery i wyróżnienia

Postanowieniem z 16 kwietnia 2012 został, w uznaniu znamienitych zasług dla Rzeczypospolitej Polskiej, za wybitne osiągnięcia w transformacji politycznej i ustrojowej kraju, za konstruktywne działania na rzecz rozwoju demokracji lokalnej i reformy samorządu terytorialnego, odznaczony Orderem Orła Białego, którym został uhonorowany 3 maja 2012.

W 1999, za wybitne zasługi w działalności państwowej i publicznej, postanowieniem z 15 lipca miał otrzymać Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, ale postanowieniem z 5 listopada prezydent Aleksander Kwaśniewski zmienił to postanowienie, nadając mu Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski.

Został wyróżniony także medalem Krajowego Sejmiku Samorządu Terytorialnego (1994). Otrzymał Nagrodę im. Grzegorza Palki za zasługi dla samorządu oraz nagrodę polskich stowarzyszeń samorządowych za przeprowadzenie reformy ustrojowej państwa (2000).

W 2012 został Honorowym Obywatelem miasta stołecznego Warszawy.