Piotr Winczorek

Dzimšanas datums:
21.08.1943
Miršanas datums:
09.02.2015
Mūža garums:
71
Dienas kopš dzimšanas:
29496
Gadi kopš dzimšanas:
80
Dienas kopš miršanas:
3391
Gadi kopš miršanas:
9
Kategorijas:
Jurists, Profesors
Tautība:
 polis
Kapsēta:
Norādīt kapsētu

Piotr Henryk Winczorek (ur. 21 sierpnia 1943 w Warszawie, zm. 9 lutego 2015 tamże) – polski prawnik, profesor, członek Trybunału Stanu.

Studiował na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego w latach 1961–1966. Uzupełniał później wykształcenie w Nancy (w latach 1972–1973). Po studiach podjął pracę na macierzystym wydziale (1966), zajmując kolejne stanowiska. W 1972 uzyskał stopień doktora, habilitował się w 1988. Był zastępcą dyrektora i dyrektorem Instytutu Nauk o Państwie i Prawie, kierował także Katedrą Filozofii Prawa i Nauki o Państwie.

W 1997 uzyskał tytuł profesora nauk prawnych. Specjalizuje się w zakresie nauki o państwie oraz prawie konstytucyjnym. Poza WPiA UW wykłada także na Wydziale Administracji Wyższej Szkoły Administracji Publicznej w Ostrołęce.

Był działaczem Stronnictwa Demokratycznego oraz wiceprzewodniczącym Centralnego Sądu CK SD. W 1989 kandydował na posła z poparciem Stronnictwa w okręgu Warszawa–Mokotów. W latach 1989–1991 pełnił funkcję zastępcy członka, a od 1991 do 1993 członka Trybunału Stanu. W latach 1994–1998 wchodził w skład Rady Legislacyjnej przy Prezesie Rady Ministrów. Od 1993 do 1997 był członkiem, a następnie przewodniczącym Zespołu Stałych Ekspertów Komisji Konstytucyjnej Zgromadzenia Narodowego. W 1996 został członkiem zespołu Komitetu Badań Naukowych oceniającego wnioski o granty z dziedziny nauk prawnych. Publikował na łamach czasopism, m.in. w "Rzeczpospolitej", wydał też liczne pozycje książkowe w tym podręczniki akademickie.

Postanowieniem prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego z dnia 3 maja 1997 w uznaniu wybitnych osiągnięć w kształtowaniu prawnych podstaw demokratycznego i praworządnego państwa ze szczególnym uwzględnieniem zasług w tworzeniu nowej Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[5]. W 2014 prezydent Bronisław Komorowski, za wybitne zasługi w kształtowaniu zasad demokratycznego państwa prawa, nadał mu Krzyż Komandorski tego orderu. Zmarł 9 lutego 2015 w Warszawie.

Wybrane publikacje

  • Demokracja u schyłku XX wieku (współautor Władysław T. Kulesza), Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1992, ss. 100, ISBN 83-02-04959-X
  • Doktryny "socjalizmu samorządowego" we Francji i Jugosławii, Warszawa 1989
  • Dyskusje konstytucyjne, Warszawa 1996
  • Komentarz do Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r., Warszawa 2000
  • Miejsce i rola SD w strukturze politycznej PRL (zagadnienia wybrane), Warszawa 1975
  • Prawo i polityka w czasach przemian, Warszawa 1995
  • Prawo konstytucyjne Rzeczpospolitej Polskiej. Podręcznik dla studentów studiów nieprawniczych, Warszawa 2003
  • Teoria państwa i prawa (współautor), Warszawa 1996
  • Ustrój konstytucyjny Rzeczypospolitej Polskiej z tekstem Konstytucji z 2 IV 1997 r. (współautor), Warszawa 1998
  • Wstęp do nauki o państwie, Warszawa 1995.

 

Avoti: wikipedia.org

Nav pesaistītu vietu

    loading...

        Nav saiknes

        Nav norādīti notikumi

        Birkas