Andrzej Rosicki (ur. 13 października 1814 we Władysławowie koło Konina, zm. 17 stycznia 1904 w Łodzi) – polski działacz samorządowy, prezydent miasta Łodzi.

Pochodził z rodziny szlacheckiej, był synem Walentego i Marianny z Idzikowskich. Był żonaty z Anną z Robowskich (ur. 1829, zm. 1899), która była działaczką społeczną, przewodniczyła I Ochronce (charytatywnej społecznej instytucji opieki nad sierotami). Mieli dwie córki Józefę Konstancję (ur. 1859) i Antoninę Wiktorię (ur. 1863) oraz syna Piotra Michała (ur. 1862).

Najpierw był burmistrzem Sochaczewa. W 1862 przeniósł się do Łodzi, gdzie 16 grudnia 1862 został następcą Franciszka Traegera na stanowisku prezydenta Łodzi. Za udzielanie pomocy uczestnikom powstania styczniowego został usunięty przez władze rosyjskie z dniem 15 lutego 1865.

Współzałożyciel Towarzystwa Kredytowego Miejskiego w Łodzi i od października 1872 do końca życia pełnił tam funkcję dyrektora.

Został pochowany na cmentarzu katolickim przy ul. Ogrodowej w Łodzi, Towarzystwo Kredytowe w Łodzi wystawiło mu tam granitowy pomnik.

Upamiętnienie

W uznaniu zasług, jego imieniem nazwano jedną z ulic w Łodzi. Po wyremontowaniu skweru u zbiegu ulic A. Struga i al. T. Kościuszki powstał projekt nazwania go Jego imieniem.