Piotr Łubieński
Piotr Łubieński
- Dzimšanas datums:
- 26.01.1786
- Miršanas datums:
- 17.10.1867
- Mūža garums:
- 81
- Dienas kopš dzimšanas:
- 87023
- Gadi kopš dzimšanas:
- 238
- Dienas kopš miršanas:
- 57174
- Gadi kopš miršanas:
- 156
- Kategorijas:
- Muižnieks, Senators, Ģenerālis
- Tautība:
- polis
- Kapsēta:
- Wiskitki, cmentarz parafialny
Piotr Łubieński herbu Pomian (ur. 26 stycznia 1786 w Szczytnikach, zm. 17 października 1867 w Warszawie) – polski generał.
Syn Feliksa i Tekli Teresy, brat: Tomasza, Henryka, Tadeusza, Jana i Józefa. Osiadł w majątku Barbary Szymanowskiej Gole i przyległych folwarków (Dorocin, Karolina, Baśin), założyciel cukrowni w Golach.
W latach (1807-1812) i w czasie powstania listopadowego (1830-1831) był dowódcą Straży Bezpieczeństwa w Warszawie, od 1825 prezesem dyrekcji szczegółowej Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego województwa mazowieckiego.
W czasie powstania listopadowego był senatorem-kasztelanem i generałem brygady. Od 1861 do 1867 członek Rady Stanu Królestwa Polskiego, a od 1865 prezesem Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynności.
Był członkiem loży wolnomularskiej Rycerze Gwiazdy w stopniu Kawalera Wybranego Za zasługi dla ojczyzny został odznaczony Orderem Legii Honorowej, krzyżem Virtuti Militari oraz Orderem Świętego Stanisława.
Miał syna Pawła.
Avoti: wikipedia.org
Nav pesaistītu vietu
Nav saiknes
29.11.1830 | W nocy młodzi słuchacze Szkoły Podchorążych Piechoty w Warszawie pod wodzą porucznika Piotra Wysockiego wraz z cywilnymi spiskowcami rozpoczęli powstanie listopadowe
Powstanie listopadowe, wojna polsko-rosyjska 1830-1831 – polskie powstanie narodowe przeciw Rosji, które wybuchło w nocy z 29 na 30 listopada 1830 roku, a zakończyło się 21 października 1831 roku. Zasięgiem swoim objęło Królestwo Polskie i część ziem zabranych (Litwę, Żmudź i Wołyń).