Z HISTORII GRÓDKA W KRAKOWIE

Wieki XIX i XX

W latach 1817-1819 kosztem właściciela Piotra Łopatkiewicza przeprowadzono gruntowny remont domu A.

Zmieniono układ wnętrz budynku frontowego i zbudowano drugie piętro.

Budynki w podwórcu zostały wyremontowane; w r. 1817 urząd budowlany wyraził zgodę na „pokrycie wozowni nowymi gontami i zaciągnienie rynny nad miedzuchem [przejściem] od strony sąsiada", przeprowadzono również „reparacje dachu nad izdebkami widermachu [oficyny]".

Władze zaleciły likwidację szlachtuza (urządzonego w r. 1807); właściciel „przeistoczył go na stajnię i wozownię z facjatą murowaną od strony przedmieścia".

W r. 1822 Łopatkiewicz sprzedał miastu część swej posesji, „która leży za drogą publiczną pod murami klasztoru [dominikanek] biegnącą", włączono ją do urządzanych właśnie plantacji.

W r. 1825 Łopatkiewicz wykupił dom B, jednak przez długi jeszcze czas zabudowania obydwu posesji zachowywały autonomię.

Dopiero w r. 1849 urządzono wspólne murowane ustępy w podwórcu, burząc parterową kuźnię.

Przez następne ćwierćwiecze zabudowę oficynową kilkakrotnie przekształcano, zmieniając układ wnętrz i nadbudowując.

W r. 1862 wzniesiono parterowy budynek wzdłuż północnej granicy działki, urządzając w nim pracownię stolarską.

W r. 1867 na niezajętej do tej pory części parceli między pracownią i wschodnią granicą działki zbudowano nowe pomieszczenia, a nad całością wzniesiono piętro.

W latach siedemdziesiątych w. XIX, gdy właścicielem był Aleksander Myśliwiec, przeprowadzono remont zabudowy, w wyniku którego uzyskała ona zachowany do dzisiaj (z wyjątkiem oficyn) kształt.

Rozpoczęto od części oficynowej, budując w r. 1876 dwupiętrową partię zachodnią, mieszczącą nowe ustępy (stare zlikwidowano).

Połączono ją drewnianymi gankami z budynkiem frontowym, który z kolei przebudowano w r. 1878.

Na końcu opracowania zamieszczona jest reprodukcja fotografii oficyn z r. 1979, obecnie już nieistniejących (zburzone w r. 2004).