Ewa Ilona Karpińska-Gierat (ur. 2 stycznia 1922 w Warszawie, zm. 10 maja 2014 w Bethlehem w stanie Connecticut) – społeczniczka, harcerka, autorka harcerskich książek, harcmistrzyni.

Urodziła się 2 stycznia 1922 w Warszawie. Była córką Grażyny Jeżewskiej (1898-1970) i Zygmunta Karpińskiego (1892-1981). Edukację rozpoczęła w 1928 w Szkole im. Cecylii Plater-Zyberk na ul. Pięknej 24 w Warszawie.

W 1939 zdała egzamin maturalny w Prywatnym Żeńskim Liceum Ogólnokształcącym im. Cecylii Plater-Zyberkówny. W 1944 ukończyła University of Glasgow w Szkocji a w 1967 School of Social Work na Columbia University w Nowym Jorku.

Do harcerstwa wstąpiła w 1934.

6 stycznia 1940 opuściła Warszawę. Mieszkała w Paryżu, Londynie i Nowym Jorku. Ostatecznie w 1968 zamieszkała w Bethlehem, w stanie Connecticut.

24 lipca 1946 w Rzymie wyszła za mąż. Po przyjeździe w 1951 wraz z mężem, Stanisławem Gieratem do Nowego Jorku, natychmiast włączyła się w organizację harcerstwa w USA, jako delegatka Głównej Kwatery Harcerek z Londynu. Rok później została wybrana Komendantką Chorągwi Harcerek Stany Zjednoczone. Dom, w którym mieszkała stał się ośrodkiem polskiej działalności.

Nakładem Zarządu Okręgu ZHP w USA wydała w 1990 książkę pt. „Powojenna historia harcerstwa w Stanach Zjednoczonych: historia ZHP w USA 1949-1989”. Jest również autorką, wydanej w 1998, autobiograficznej książki pt. „Korzenie i Owoce”. Na emeryturze zajmowała się usprawnieniem komunikacji pomiędzy harcerzami i harcerkami oraz zachowaniem historii i archiwów ruchu harcerskiego. W 2000 otrzymała Złoty Krzyż „Za zasługi dla ZHP”.

Zmarła 10 maja 2014 w Bethlehem.