Mikołaj Ligęza herbu Półkozic (ok. 1530-1603) – szlachcic polski, syn burgrabiego krakowskiego Feliksa oraz Zofii Tęczyńskiej. Kasztelan czechowski. Przez małżeństwo z Elżbietą Jordanówną, córką Spytka Wawrzyńca Jordana, primo voto Stanisławową Bonerową, uzyskał 21 stycznia 1561 r. starostwo bieckie, które ta trzymała dożywotnio od króla. Od 1566 r. ksztelan zawichojski, od 1577 r. także kasztelan wiślicki, starosta żydaczowski. W 1575 r. otrzymał z rąk Jana Tarły, wojewody lubelskiego, również wójtostwo bieckie.

Był sygnatariuszem aktu unii lubelskiej 1569 roku.

Mikołaj Ligęza zasłużył się dla Biecza. W 1574 r. rozpoczął intensywnie dobudowywać mury obronne tego miasta. U króla Stefana Batorego wystarał się o przywilej na trzeci roczny jarmark dla Biecza. Renesansowy nagrobek Mikołaja Ligęzy (1578) znajduje się w kościele Bożego Ciała w Bieczu (okazała rzeźba z postacią rycerza i płaskorzeźbą konia oraz kartuszem z herbami Półkozic, Leliwa, Nieczuja, Sulima).

Miał kikoro dzieci:

• Mikołaj Spytek Ligęza (ok. 1562-1637) - kasztelan sandomierski
• Zofia Ligęzianka-Skotnicka - kasztelanowa połaniecka