Iwan Łytwyńczuk ps. Dubowyj (ur. 1917, zm. 1952) - ukraiński dowódca Ukraińskiej Powstańczej Armii (UPA), członek Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów (OUN), major. Był jednym z organizatorów i inicjatorów ludobójstwa na Polakach na Wołyniu, jego oddziały rozpoczęły rzeź wołyńską.

Urodził się w rodzinie duchownego prawosławnego z Dermania. Studiował w prawosławnym seminarium duchownym w Krzemieńcu. W latach 1937-1939 był więziony przez władze polskie za działalność podziemną w OUN.

W 1943 był organizatorem oddziałów Ukraińskiej Powstańczej Armii na północno-wschodnim Wołyniu oraz dowódcą Okręgu Wojskowego (WO) UPA "Zahrawa".

Prokurator IPN Piotr Zając oraz Grzegorz Motyka wskazują na jego możliwy udział (wspólnie z Dmytrem Klaczkiwskim i Wasylem Iwachiwem) w podjęciu decyzji o przeprowadzeniu tzw. rzezi wołyńskiej. Oddziały podległe Łytwyńczukowi jako pierwsze na Wołyniu przystąpiły do eksterminacji Polaków. Łytwyńczuk wziął bezpośredni udział w zniszczeniu osiedla Janowa Dolina, gdzie dowodzone przez niego oddziały zamordowały ok. 600 Polaków. Łytwyńczuk wykazywał się szczególną gorliwością w przeprowadzaniu mordów na Polakach, niejednokrotnie chełpił się swoimi zasługami w likwidowaniu Polaków.

Zginął w 1952 r. wysadzając się w powietrze w zaatakowanym przez NKWD bunkrze w rejonie horochowskim.