Włodzimierz Kopijkowski (ur. 10 kwietnia 1919 w Żytyniu na Wołyniu, zm. 24 marca 2014 w Warszawie) – generał brygady Ludowego Wojska Polskiego, dowódca pułku, dywizji i korpusu, szef sztabu okręgu wojskowego.

Urodził się w Żytyniu (Wołyń). Wychowanek podoficerskiej szkoły dla małoletnich, następnie podoficer 45 pułku strzelców kresowych w Równem. Brał udział w Wojnie Obronnej 1939. W latach okupacji niemieckiej organizator i dowódca samoobrony osiedla Lubomirsk przed terrorem nacjonalistów ukraińskich. W 1944 współdziałał z oddziałami Armii Czerwonej, na czele polskiego oddziału samoobrony brał udział w wyzwoleniu miasta Równe. Następnie w Sumach wstąpił do LWP. W latach 1944-1945 odbył roczne przeszkolenie w Akademii Wojskowej im. Michaiła Frunzego w Moskwie

Następnie był kolejno: dowódcą Szkoły Pułkowej w 11 pułku piechoty w Kaliszu, szefem sztabu 30 pułku piechoty w Rzeszowie (wraz z pułkiem brał udział w akcji Wisła) oraz dowódcą 54 pułku w Morągu. Stamtąd został wytypowany i skierowany do Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR im. Woroszyłowa w Moskwie. Po ukończeniu akademii otrzymał stanowisko dowódcy 2 pułku piechoty w Skierniewicach. Następnie był kolejno: szefem sztabu 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki, dowódcą 15 Dywizji Piechoty w Olsztynie oraz szefem sztabu 8 Korpusu Armijnego w Olsztynie.

W 1956 awansowany do stopnia generała brygady WP. W roku 1956 był dowódcą 8 Korpusu Armijnego w Olsztynie, a następnie szefem sztabu - zastępcą dowódcy Warszawskiego Okręgu Wojskowego (1956-1957), szefem sztabu - zastępcą dowódcy Śląskiego Okręgu Wojskowego we Wrocławiu (1957-1959) oraz zastępcą komendanta Akademii Sztabu Generalnego WP im. gen. Karola Świerczewskiego w Rembertowie ds. liniowych (1959-1964 oraz 1965-1972).

W latach 1964-1965 pełnił funkcję przedstawiciela PRL w Komisji Nadzorczej Państw Neutralnych w Korei w randze ministra pełnomocnego. Następnie powrócił na stanowisko zastępcy komendanta Akademii Sztabu Generalnego WP ds. liniowych. W latach 1972-1979 zastępca inspektora nadzoru zaplecza gospodarczego i technicznego WP. W stanie spoczynku od 1980 roku. W związku z zakończeniem zawodowej służby wojskowej przyjęty i pożegnany przez wiceministra obrony narodowej gen. broni Józefa Urbanowicza.

Członek PPR i PZPR. Aktywny działacz kombatancki - prezes Zarządu Środowiska Małoletnich - uczestników Wojny Obronnej 1939 oraz przewodniczący Krajowej Rady Żołnierzy Września 1939 roku przy ZG Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych.