Zdzisław Motyka (ur. 23 stycznia 1907 r. w Zakopanem, zm. 21 marca 1969 r. w Krakowie) – narciarz, lekkoatleta, olimpijczyk z St. Moritz 1928 i Lake Placid 1932.

Był jednym z najlepszych polskich biegaczy na nartach. Pierwszy większy sukces odniósł, wygrywając silnie obsadzony bieg juniorów na 10 kilometrów w Tatrzańskiej Łomnicy. Był wielokrotnym mistrzem Polski w biegu na 18 km (1930, 1931), w biegu na 50 km (1929-1931) oraz w sztafecie 5 × 10 km (1927, 1928). W okresie letnim (przygotowując się do sezonu narciarskiego) startował w biegach długich. Był brązowym medalistą mistrzostw Polski w biegu na 10 000 m (1928) oraz w biegu przełajowym (1927, 1928). Startował również w maratonie.

Na igrzyskach olimpijskich w 1928 w biegu na 18 km zajął 23. miejsce. W tym samym biegu na kolejnych igrzyskach olimpijskich w Lake Placid zajął 32. miejsce. W Lake Placid startował również w biegu na 50 km, którego jednak nie ukończył. Podczas pobytu w Stanach Zjednoczonych pobił rekord świata w biegu na 102. piętro Empire State Building.

Po zakończeniu kariery sportowej był trenerem i działaczem sportowym.

Jego stryjecznym bratem był Stanisław Motyka, narciarz, taternik i olimpijczyk z St. Moritz.

***

stolarz-chałupnik, narciarz i lekkoatleta z Zakopanego, dwukrotny olimpijczyk (1928, 1932). Urodzony 23 stycznia 1907 w Zakopanem, syn Wawrzyńca i Zofii z domu Golonka, ukończył (1923) tamtejszą Szkołę Przemysłu Drzewnego (czeladnik stolarski), kiedy jej dyrektorem był wielki propagator narciarstwa wśród uczniów Karol Stryjeński.

Od najmłodszych lat biegał na nartach startując w barwach zakopiańskich klubów: SNPTT (1922-1928), Strzelca (1929) oraz Wisły (1930-1933) i Sokoła (1934-1936). Wart odnotowania jest jego pierwszy start zagraniczny (1922), kiedy to w Tatrzańskiej Łomnicy wygrał silnie obsadzony bieg juniorów na 10 km, co zdecydowało o jego dalszej karierze. Przez wiele lat utrzymywał się w czołówce polskich biegaczy będąc m.in. 7-krotnym mistrzem Polski: w biegu na 18 km (1930, 1931) i 50 km (1929-1931) oraz w sztafecie 5x10 km (1927, 1928). Był także mistrzem Wojska Polskiego (30 km) oraz mistrzem armii czechosłowackiej, węgierskiej, niemieckiej i polskiej w dwuboju narciarskim.

Był także czołowym lekkoatletą (przygotowanie do sezonu zimowego) występującym w barwach AZS Kraków (1927-1931). 3-krotny brązowy medalista mistrzostw Polski: w biegu na 10000 m. (1928) i w biegu przełajowym (1927, 1928). Zajmował także czołowe miejsca w Biegu Narodowym: 1928 (5) i 1929 (4) oraz maratonach ( m.in. wysokie miejsce w Düsseldorfie).

Po zakończeniu kariery zawodniczej (1937) był trenerem w Sokole i prowadził też w Zakopanem sklep sportowy. 

W czasie okupacji mieszkał początkowo w Warszawie (współlokatorem był znany aktor Adolf Dymsza) po czym powrócił do Zakopanego, gdzie też mieszkał i pracował po wojnie.

Był spikerem (bardzo znanym) podczas zawodów na Krokwi, a także przez wiele lat szefem ekipy "deptaczy" przygotowujących skocznię i trasy narciarskie do zawodów. Działał społecznie. Sędziował zawody do ostatnich miesięcy życia.

Stryjeczny brat olimpijczyka Stanisława Motyki. Sylwetkę Zdzisława Motyki z okresu jego pracy na skoczni w latach pięćdziesiątych przedstawił Tadeusz Schiele w książce "Wspinaczki po chmurach" (Iskry, Warszawa 1979). Zmarł (zawał serca) 21 marca 1969 w Krakowie i został pochowany na nowym cmentarzu zakopiańskim.

Źródło: http://www.olimpijski.pl