Jerzy Bardziński (ur. 23 listopada 1892 w Sokołowie, zm. 26 października 1933 w Warszawie) – podpułkownik w stanie spoczynku Wojska Polskiego, kawalerzysta, ziemianin, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej 1920 roku.

Olimpijczyk z St.Moritz 1928; startował w piątkach bobslejowych (w latach późniejszych startowały tylko czwórki ) gdzie zajął 17 miejsce.

Odznaczenia

• Krzyż Orderu Virtuti Militari
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Walecznych

***

Urodzony 23 listopada 1892 w m. Sokołów, gmina Rataje, pow. gostynińskiego, syn Jana i Izabeli Ciechanowskiej ukończył 7 klasową Szkołę Realną w Krakowie, zaś świadectwo dojrzałości otrzymał w gimnazjum typu filologicznego w Warszawie. Ukończył kurs ekonomii politycznej w Oxfordzie i Szkołę Kawaleryjską w Twerze: przez 3 lata studiował na UJ (rolnictwo). Poliglota (władał biegle w mowie i piśmie: rosyjskim, francuskim, angielskim i niemieckim). Jeden z najzdolniejszych oficerów kawalerii. Położył wybitne zasługi przy organizacji 1 pułku ułanów. Podczas walk z bolszewikami odznaczał się nadzwyczajnym męstwem i umiejętnym przeprowadzeniem akcji bojowych (opinia gen. broni Dowbor - Muśnickiego). Kawaler Krzyża Virtuti Militari (wniosek zaakceptował osobiście Józef Piłsudski), Krzyża Oficerskiego OOP i Krzyża Walecznych. Pełnił wiele odpowiedzialnych stanowisk dowódczych podczas wojny (m. in. d-ca Oddziału Lotnego gen. Rozwadowskiego) i w czasie pokoju (attache wojskowy Polskiego Poselstwa w Londynie, Oddział II S. G.). W trakcie przenosin do rezerwy wysłany został (wraz z innymi oficerami II Oddziału) na zimowe Igrzyska w St. Moritz. Można przypuszczać, że w składzie polskiej załogi bobslejowej znalazł się przypadkowo. Jerzy Bardziński zmarł w Warszawie 26 października 1933, rok po urodzinach swego pierworodnego syna (27 października) z drugiego małżeństwa z Alicją z d. Halama.

Źródło: http://pkol.pl