Jan Harusewicz (ur. 9 stycznia 1863 w Łomży, zm. 17 września 1929 w Warszawie) – lekarz i polityk.

Jan Harusewicz urodził się 9 stycznia 1863 w Łomży w rodzinie Szymona (naczelnika urzędu skarbowego) i Leokadii z Zielińskich.

W 1881 ukończył Gimnazjum Klasyczne w Łomży a następnie, w 1887, Wydział Lekarski Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego. W tym samym roku wziął udział w powołaniu w Krakowie Związku Młodzieży Polskiej "Zet". W 1888 został przyjęty do Ligi Polskiej. Po przekształceniu jej w 1893 w Ligę Narodową został członkiem Rady Naczelnej Ligi.

W 1888 przyjął stanowisko lekarza powiatowego w Ostrowi Mazowieckiej. Rozpoczął tu tajną pracę narodową. Był inicjatorem tworzenia sieci kół tajnej oświaty; dzięki niemu powołano w Ostrowi Koła Polskiej Macierzy Szkolnej i Miłośników Sceny Polskiej. Był inicjatorem powstania w mieście licznych stowarzyszeń. Kolportował wydawnictwa narodowe. Dużo publikował (pod ps. Jerzy Wrewicz), m.in. w Gazecie Warszawskiej i Przeglądzie Wszechpolskim. Jego teksty dotyczyły głównie samorządności Królestwa; propagowały nacjonalizm.

Jan Harusewicz pełnił funkcję komisarza Ligi Narodowej na ziemię łomżyńską. Jego najbliższymi współpracownikami byli Ludwik Mieczkowski i Jan Dołęga-Zakrzewski. W 1906 wypłynął na szerszą scenę polityczną zostając posłem do rosyjskiej I Dumy. Następnie zasiadał w II, III i IV Dumie, będąc w ostatniej z nich (do 1917) prezesem Koła Polskiego.

W 1915 został członkiem Komitetu Narodowego Polskiego. Członek Rady Polskiej Zjednoczenia Międzypartyjnego. Po przeniesieniu Komitetu do Paryża, w 1918, był jego przedstawicielem na Szwecję i Finlandię.

W 1920 wrócił do Polski. W 1922 został wybrany do Sejmu I kadencji z listy Związku Ludowo-Narodowego. Był wiceprezesem klubu. Należał do wewnętrznych organizatorów polityki obozu narodowego.

Zmarł 17 września 1929 w Warszawie. Pochowany został na warszawskich Powązkach.