Stefan August Loth (ur. 28 maja 1896 w Grodźcu koło Słupcy, zm. 16 lipca 1936 opodal Gdyni Orłowo), polski piłkarz, pomocnik oraz trener, długoletni zawodnik warszawskiej Polonii, brat Jana, podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego.

Był również zawodnikiem warszawskiej Korony, jednak praktycznie całą swoją karierę zawodniczą spędził w Polonii Warszawa. W klubie tym grał przez 10 lat (1919-1929). Dwukrotnie zdobywał wicemistrzostwo Polski (1921, 1926). Wielokrotnie pełnił funkcję kapitana drużyny. W reprezentacji Polski zagrał tylko raz, 4 lipca 1926 w meczu z Estonią. Pięć lat wcześniej znajdował się w składzie zespołu wyselekcjonowanego na pierwsze spotkanie Polaków w historii (z Węgrami). 18 grudnia 1921 siedział na ławce rezerwowych, na boisko w Budapeszcie wybiegł m.in. jego młodszy brat.

Wkrótce po zakończeniu kariery sportowej został selekcjonerem reprezentacji. Zastąpił w tej roli Tadeusza Kuchara. Funkcję sprawował przez ponad 2 lata - reprezentacja pod jego wodzą rozgrywała mecze od połowy 1929 do jesieni 1931. Spora ich cześć była spotkaniami nieoficjalnymi, Polacy rywalizowali z amatorskimi reprezentacjami Węgier czy Czechosłowacji. Jego następcą został Józef Kałuża. Za kadencji Kałuży Loth jeszcze dwa razy opiekował się biało-czerwonymi - w meczach z Łotwą (w 1932 i 1934) zastępował selekcjonera prowadzącego w tym samym dniu równorzędną reprezentację Polski w spotkaniach z Rumunią.

Brał udział w wojnie wojnie polsko-bolszewickiej. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku. Pełnił służbę w 36 Pułku Piechoty Legii Akademickiej w Warszawie. 2 kwietnia 1929 roku awansował na majora ze starszeństwem z 1 stycznia 1929 roku i 69. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W okresie od 5 stycznia 1931 roku do 1 listopada 1932 roku był słuchaczem XI Kursu Normalnego Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. Po ukończeniu kursu otrzymał dyplom naukowy oficera dyplomowanego i przydział do Dowództwa 28 Dywizji Piechoty w Warszawie, na stanowisko szefa sztabu. Latem 1934 roku został przeniesiony do Generalnego Inspektoratu Sił Zbrojnych na stanowisko II oficera sztabu inspektora armii gen. dyw. Gustawa Orlicz-Dreszera. Zginął 16 lipca 1936 roku w katastrofie lotniczej samolotu RWD-9 pod Gdynią, wspólnie z generałem dywizji Gustawem Orlicz-Dreszerem i kapitanem pilotem Aleksandrem Łągiewskim.

Był mężem Wandy Kwaśniewskiej i ojcem Hanny Loth.