Marian Grześczak (pseud. Jerzy Bernasowski, Marek Konarz, Mariusz Rudin; ur. 22 marca 1934 r. w Nochowie koło Śremu, zm. 27 stycznia 2010 r. w Warszawie) – polski poeta, prozaik, dramaturg, eseista, tłumacz literatury pięknej, krytyk literacki.

Syn Wawrzyńca Grześczaka i Heleny z domu Zielonka. Po wybuchu II wojny światowej uczęszczał do szkoły powszechnej w Golinie k. Jarocina. W 1952 ukończył Liceum im. Tadeusza Kościuszki w Jarocinie i podjął studia polonistyczne i bohemistyczne na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.

Debiutował w 1955 publikując wiersze w dodatku do "Gazety Poznańskiej" pt. "Widnokrąg". Współzałożyciel i kierownik artystycznego Klubu Studenckiego "Od Nowa" oraz współtwórca grupy poetyckiej "Wierzbak".

Publikował utwory poetyckie, artykuły i przekłady z języka czeskiego w czasopismach: "Wyboje" (1956-1957), "Tygodnik Zachodni" (1956-1957), "Kaktus" (utwory satyryczne pod pseud. "Heretyk", "Ezopek Kręty"), "Od nowa" (1957-1960), "Współczesność" (1958-1969), "Odra" (1958-1972).

W 1959 przeniósł się do Warszawy. Był kierownikiem działu tygodnika studenckiego "Od nowa". Od 1960 współpracował z miesięcznikiem "Twórczość". Od 1961 do 1963 pracował w Komisji Kultury Rady Naczelnej ZSP. Współpracował z teatrem "Kalambur" we Wrocławiu. Od 1962 publikował też w "Tygodniku Kulturalnym". W 1963 był współzałożycielem pisma "Itd", a następnie (do 1965) sekretarzem redakcji i zastępcą redaktora naczelnego. W 1965 był współzałożycielem miesięcznika "Poezja", pełniąc tam do marca 1968 funkcję sekretarza redakcji (w 1967 r. prowadził tu także dział pt. "W kraju").

Od 1967 był autorem wielu słuchowisk emitowanych w Polskim Radio (m.in.: Zjadanie ognia - 1967, Ten, który przychodzi - 1971, Gorzkie winogrona - 1972, Słowem uweselone, niebem przysypane - 1975, Dotknięcie skrzydeł - 1977, Złota grzechotka - 1980, Sto pierwsza pieśń Boskiej Komedii - 1983, Niech chleb się stanie, i ryba, i woda źródlana - 1985, Ptaszki - 1986, Ukoronowanie - 1987).

W latach 1969-1970 był członkiem redakcji pisma "Dysk Olimpijski", współredagował też dział kulturalny tygodnika "Sportowiec". W latach 1971-1972 współpracował z miesięcznikiem "Scena". Od 1974 do 1978 był zastępcą redaktora naczelnego "Tygodnika Kulturalnego". Od 1980 do 1981 publikował w tygodniku "Literatura" cykl felietonów pt. "Sposoby poezji", kierując jednocześnie działem poezji w "Twórczości". W 1982 był kierownikiem redakcji dramatu radiowego Polskiego Radia. W latach 1990-1996 pełnił funkcję konsula w Czechosłowacji i radcy ambasady w Republice Słowackiej oraz dyrektora Ośrodka Kultury Polskiej w Bratysławie.

Poza własną działalnością pisarską przetłumaczył na język polski utwory wielu poetów czeskich, słowackich, chorwackich, rosyjskich i izraelskich, m.in. Františka Halasa, Vladimira Holana, Miroslava Holuba, Jana Pilařa i Jaroslava Seiferta.

W latach 1965-1983 członek Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (z której został usunięty). Członek Związku Literatów Polskich (1960-1983; od 1974 do 1983 członek Zarządu Głównego), Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (współzałożyciel; 1989-2010; prezes Zarządu Głównego w latach 1996-1999); oraz Polskiego PEN Clubu (1989-2010).

Mieszkał w Ząbkach k. Warszawy.