Benedykt Hertz (ur. 7 czerwca 1872 w Warszawie, zm. 31 października 1952 w Podkowie Leśnej), polski pisarz, satyryk, dziennikarz. Współpracownik wielu czasopism: "Głosu", "Naprzód", "Robotnika". Związany z lewicą społeczną, wprowadził nowy typ bajki. Tworzył satyry polityczne i obyczajowe oraz liczne bajki dla dzieci. Od 1905 był sekretarzem redakcji "Głosu" Jana Władysława Dawida. Sławę zyskał jako rzecznik racjonalizmu i ideologii demokracji.

Prace: "Bajki" (1903), "Bajki i satyry" (1911), "Bajki minionych dni" (1914-1918), "Żarty nie na żarty", "Bajki, satyry, piosenki" (zbiór 1900-1930), "Ze wspomnień samowara" (1936), "Satyry" (1919-1951). Opracował antologię bajki polskiej (1958 z Marią Hulewiczową). Przełożył "Bajki" Iwana Kryłowa. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym przy ul. Powązkowskiej w Warszawa.