Stanisław Radziwiłł książę herbu Trąby (ur. 8 maja 1722, zm. 22 kwietnia 1787) – poseł, krajczy wielki litewski, podkomorzy litewski; syn Mikołaja Faustyna, brat Albrechta, Udalryka Krzysztofa i Jerzego, ojciec Anny Olimpii Mostowskiej.

Od 1752 krajczy wielki litewski, następnie podkomorzy wielki litewski w latach (1759–1779). Był także generałem-lejtnantem wojsk litewskich. Za zasługi został odznaczony Orderem Orła Białego 3 sierpnia 1757 w Warszawie. Poseł powiatu lidzkiego na sejm 1760 roku. Był członkiem konfederacji radomskiej 1767 roku, poseł powiatu lidzkiego na Sejm Repninowski, 23 października 1767 roku wszedł w skład delegacji Sejmu, wyłonionej pod naciskiem posła rosyjskiego Nikołaja Repnina, powołanej w celu określenia ustroju Rzeczypospolitej. 

Członek konfederacji Andrzeja Mokronowskiego w 1776 roku i poseł na sejm 1776 roku z województwa nowogródzkiego.

Stanisław Radziwiłł był fundatorem m.in. kościoła Znalezienia Krzyża Świętego w Żyrmunach.