Józef Mikołaj Radziwiłł herbu Trąby (ur. 1736 w Krakowie, zm. 1813), wojewoda trocki od 1788, kasztelan trocki od 1784, wojewoda miński od 1773, pisarz wielki litewski od 1764, książę.

Syn księcia Marcina Mikołaja Radziwiłła, brat księcia Michała Hieronima Radziwiłła. Był upośledzony fizycznie. Do dwunastego roku życia przebywał pod opieką chorego umysłowo ojca. Po ubezwłasnowolnieniu Marcina Mikołaja Radziwiłła opieką nad synem zajął się ich krewny Hieronim Florian Radziwiłł. Józef Mikołaj Radziwiłł nauki pobierał w Warszawie. Otrzymał tytuł wojewody trockiego.

Był członkiem konfederacji Czartoryskich w 1764 roku i posłem na sejm konwokacyjny (1764) z województwa nowogródzkiego. W 1764 roku podpisał elekcję Stanisława Augusta Poniatowskiego. Był członkiem konfederacji Sejmu Czteroletniego.

Właściciel licznych dóbr, m.in. Nieborowa, ordynacji kleckiej i ordynacji przygodzickiej. Podczas jego władania przeprowadzono w dobrach reformy.

W 1777 został kawalerem Orderu Orła Białego, w 1763 roku odznaczony Orderem Świętego Huberta.

Po upadku Polski zrzekł się, na rzecz krewnych, części dóbr i odizolował się w rezydencji w Radziwillimontach. Pochowano go w Nieświeżu.