Leopold Hauser (ur. 22 listopada 1844 w Kałuszu - zm. 9 maja 1908 we Lwowie) – prawnik, działacz społeczny, prezydent Krajowego Związku Sędziów we Lwowie.

Praca zawodowa

W 1863 ukończył gimnazjum w Przemyślu. W lutym i marcu 1864 więziony przez zaborcze władze austriackie we Lwowie, jako podejrzany o zdradę stanu. W 1867 ukończył Wydział Prawa na Uniwersytecie Lwowskim. Pracę zawodową rozpoczął jako auskultant w sądzie obwodowym w Przemyślu, a następnie w Ustrzykach Dolnych. Do Przemyśla powrócił w 1874 na stanowisko adiunkta sądowego. Na skutek krytyki systemu sądowniczego na łamach lokalnej prasy, przesunięty do sądu obwodowego w Samborze (1883). W 1885 awansował na stanowisko sędziego w Monasterzyskach. W latach 1887-1893 pracował w sądzie w Żółkwi. Awansował na stanowisko radcy w Sądzie Krajowym we Lwowie (1893-96), a następnie w Wyższym Sądzie Krajowym, w którym pracował do śmierci.

Pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie.

Działalność społeczna

W 1883 opracował pierwszą całościową Monografię Miasta Przemyśla. W 1875 wydawał czasopismo sędziowskie "Prawnik". Był założycielem czasopisma San (1878) i jednym ze współredaktorów pierwszego zawodowego periodyku "Urzędnik" (1879). Publikował także na łamach prasy krakowskiej i lwowskiej. Był zaangażowany w działalność teatralną na deskach teatru amatorskiego Fredreum - jako aktor i autor sztuk. Był jednym z organizatorów Stowarzyszenia Rękodzielników „Gwiazda”. Wieloletni członek lwowskiego Towarzystwa Prawniczego. 10 listopada 1907 został pierwszym prezydentem Krajowego Związku Sędziów.