Bronisława Orawiec-Löffler (ur. 16 lutego 1929 w Poroninie, zm. 10 kwietnia 2010 w Smoleńsku) – polska stomatolog i działaczka społeczna.

Bronisława Orawiec-Löffler mieszkała w rodzinnym Poroninie koło Zakopanego. Córka Bronisława Orawca i Heleny z d. Stachoń. Rodzina Orawców była zasłużona dla Poronina. Rodzice Bronisławy byli zaangażowani w ruch oporu. Ukrywali ludzi poszukiwanych przez gestapo oraz pomagali w organizacji przerzutu osób przez granicę, za co byli więzieni. W czasie II wojny światowej w domu Orawców w Poroninie ukrywał się żołnierz, Franciszek Gajowniczek – człowiek, za którego w obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau w sierpniu 1941 roku oddał życie święty Maksymilian Maria Kolbe.

W latach 1947–1952 studiowała na Wydziale Stomatologii Akademii Medycznej w Krakowie. W latach 1953–1989 pracowała w swoim zawodzie w Nowym Targu, Bukowinie Tatrzańskiej, Poroninie, a następnie w Zakopanem. Była aktywna społecznie. Wielokrotnie zasiadała w zarządzie Związku Podhalan.

Szczególnie aktywnie angażowała się w wiele działań patriotycznych, a szczególnie dbała o pamięć pomordowanych w Katyniu. Stryjem Bronisławy Orawiec-Löffler był płk. Franciszek Orawiec, dowódca 2. Pułku Strzelców Podhalańskich, zamordowany w 1940 roku Katyniu przez NKWD. Poprzez osobę stryja była spowinowacona z rodziną Beksińskich, gdyż żoną Franciszka była córka architekta Władysława Beksińskiego. W rodzinie Bronisławy Orawiec-Löffler zachował się list napisany przez płk. Orawca z obozu w Kozielsku, który został przekazany do IPN w Krakowie. Bronisława Orawiec-Löffler przez wiele lat chciała osobiście oddać hołd swojemu stryjowi pochowanemu w katyńskim lesie. Przywiozła też urnę z katyńską ziemią, którą złożono w Poroninie pod obeliskiem poświęconym ofiarom Katynia. W 2001 roku była inicjatorką wystawy "Katyń – walka o prawdę" w Poroninie. W 2005 roku była przesłuchiwana w roli świadka w Oddziałowej Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu w Krakowie w sprawie zamordowania w Katyniu jej stryja, Franciszka.

26 listopada 2003 zmarł jej mąż, inżynier budownictwa, Wiesław Löffler, z którym była w związku małżeńskim od 27 lutego 1954 roku. Mieli córkę Anitę oraz wnuka Łukasza. Zginęła tragicznie w katastrofie lotniczej w Smoleńsku wraz z parą prezydencką i delegacją polskich władz. Została pochowana z wojskowymi honorami 19 kwietnia 2010 roku na cmentarzu w Poroninie.