Stanisław Smolka
- Dzimšanas datums:
- 29.06.1854
- Miršanas datums:
- 27.08.1924
- Mūža garums:
- 70
- Dienas kopš dzimšanas:
- 62037
- Gadi kopš dzimšanas:
- 169
- Dienas kopš miršanas:
- 36409
- Gadi kopš miršanas:
- 99
- Kategorijas:
- Vēsturnieks
- Tautība:
- polis
- Kapsēta:
- Kraków, Friedhof Rakowicki
Stanisław Smolka (ur. 29 czerwca 1854 we Lwowie, zm. 27 sierpnia 1924 w Nowoszycach (Polesie) – polski historyk, współtwórca i przedstawiciel krakowskiej szkoły historycznej, syn wybitnego adwokata i polityka – Franciszka Smolki.
Badał głównie początkowe okresy historii Polski: piastowski i jagielloński, również czasy Królestwa Polskiego. Dzieje Polski przedstawiał w szerszej perspektywie na tle dziejów powszechnych, odmiennie od dotychczasowych trendów romantycznych – z dużym krytycyzmem. Jego poglądy i metody badawcze wywarły ogromny wpływ na jego kontynuatorów oraz następne pokolenia mediewistów. W latach 1876-1883 był profesorem Uniwersytetu we Lwowie, następnie w okresie 1883-1902 na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie w latach 1895-1896 pełnił funkcję rektora.
W 1886 zorganizował tzw. Ekspedycję Rzymską, której celem było przyswojenie polskiej nauce dokumentów z archiwum w Watykanie. W latach 1908-1919 był dyrektorem Archiwum Krajowego Aktów Grodzkich i Ziemskich w Krakowie, ponadto od 1919 był profesorem KUL, a od 1881 członkiem krakowskiej Akademii Umiejętności pełniącej funkcję ogólnonarodową, do której zjeżdżali uznani uczeni z terenów całej byłej Rzeczypospolitej, w latach 1891-1902 został jej sekretarzem generalnym. Smolka mieszkał w 1910 w domu Heleny Rusockiej w Rudawie, a w latach 1912-1914 w pobliskich Niegoszowicach. Za wybitne osiągnięcia naukowe Akademia przyznała mu nagrodę pieniężną w 1924. Był członkiem honorowym Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Wymieniany jest również w gronie najbardziej zasłużonych współpracowników Zakładu Narodowego im. Ossolińskich. Był członkiem Towarzystwa Tatrzańskiego. W 1913 otrzymał austriackie szlachectwo II stopnia (z tytułem "Ritter").
Po śmierci został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
Był autorem licznych prac i studiów, m.in.:
- Henryk Brodaty. Ustęp z dziejów epoki piastowskiej (1872)
- Mieszko Stary i jego wiek (1881)
- Uwagi o pierwotnym ustroju społecznym Polski piastowskiej (1881)
- Szkice historyczne t. 1-2 (1882-1883) Warszawa
- Dzieje narodu polskiego t. 1-2 (1897).
- Poczet królów Polskich. Zbiór portretów historycznych (1893).
- Polityka Lubeckiego przed powstaniem listopadowym Tom 1 (1907) Tom 2 (1907)
- Dziennik Franciszka Smolki, 1848-1849, w listach do żony (1913)
Avoti: wikipedia.org
Nav pesaistītu vietu
Nav norādīti notikumi