Józef Morawski (ur. 5 albo 6 lutego 1893 w Odrzychowej, zm. 13 grudnia 1969 w Krakowie) – polski ziemianin, rolnik, działacz społeczny, poseł na Sejm IV kadencji (1935-1938) w II Rzeczypospolitej.

Ukończył Gimnazjum Męskie im. Królowej Zofii w Sanoku, zdając maturę w 1912 roku. Następnie podjął studia prawnicze na Uniwersytecie Lwowskim. Ukończył tam III rok w 1914 roku. Ponadto ukończył szkołę oficerską w Rembertowie (grudzień 1916 – lipiec 1917) i francuski kurs wyszkolenia w Krakowie.

W początkowej fazie I wojny światowej był członkiem Drużyn Bartoszowych. 30 września 1914 roku wstąpił do Legionu Wschodniego. Po jego rozwiązaniu służył (w okresie 1 października 1914 roku – 28 lutego 1915 roku) w 4. baterii 1. Pułku Ułanów Legionów Polskich jako podoficer, następnie (w okresie 1 marca – 30 czerwca 1916) w 5. baterii artylerii tegoż pułku jako chorąży (od 1 stycznia 1916 roku) i podporucznik (od 1 maja 1917 roku). Do 30 listopada 1916 roku walczył w 2. baterii haubic 1. Pułku. Po kryzysie przysięgowym w armii austriackiej zgłosił się w 1918 roku do Wojska Polskiego. Został zwolniony z powodu choroby.

1 czerwca 1920 roku zgłosił się ochotniczo do 6. Pułku Artylerii Polowej, zweryfikowany jako kapitan. Od 1 października do 1 grudnia 1920 roku walczył w 21. Pułku Artylerii Polowej w stopniu kapitana ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 roku.

Po zwolnieniu do rezerwy w 1927 roku prowadził własne majątki Odrzechowa, Markowce i Niebieszczany (wszystkie w powiecie sanockim).

Pełnił szereg funkcji społecznych, był m.in.: członkiem Rady Powiatowej w Sanoku, wójtem gminy zbiorowej Bukowsko w tym powiecie, radcą Izby Rolniczej we Lwowie. Od 1933 roku był prezesem oddziału Związku Legionistów w Sanoku.

Politycznie był związany z BBWR i OZN.

W wyborach parlamentarnych w 1935 roku został wybrany posłem na Sejm IV kadencji (1935-1938) 40 981 głosami z listy BBWR z okręgu nr 44, obejmującego powiaty: sanocki, leski i krośnieński. W kadencji tej pracował w komisjach: prawniczej i wojskowej (1937–1938).

17 września 1939 roku Rada Miasta Sanoka przyznała mu tytuł Honorowego Obywatela Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka zasługi dla miasta na stanowisku posła do Sejmu RP, w tym skuteczne interwencje w sprawie utworzenia w Sanoku oddziałów sądów i innych. Dzięki niemu Sanok włączono do COP, a w mieście powstały Fabryka Gumy, Fabryka Akumulatorów i Fabryka Obrabiarek (broni).

Po wybuchu II wojny światowej, we wrześniu 1939 roku był zastępcą komendanta garnizonu w Sanoku. Pu załamaniu się obrony dotarł przez Węgry i Francję do Wielkiej Brytanii. Jako oficer łącznikowy PSZ przy sztabie armii francuskiej uczestniczył w kampanii w 1944 roku we Francji. Po wojnie początkowo przebywał na emigracji w Wielkiej Brytanii i pracował jako nauczyciel w szkole rolniczej dla Polaków w Glasgow.

W 1959 roku wrócił do kraju. Pracował jako inspektor Dyrekcji Lasów Państwowych w Zielonej Górze i Szczecinku.

Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Życie rodzinne

Był synem Władysława (właściciela dóbr Odrzechowa) i Kazimiery z domu Leszczyńskiej.

Jego brat Jan Morawski (1878–1940) był adwokatem, sędzią Sądu Najwyższego, prezesem Najwyższego Trybunału Administracyjnego, p.o. ministra sprawiedliwości.

Józef Morawski ożenił się 22 sierpnia 1917 roku z Felicją Jachimowską, z którą miał 2 synów:

• Wacława Kazimierza (1918–1944) – porucznika walczącego w 1 Dywizji Pancernej gen. Stanisława Maczka, który zginął w Normandii, i
• Andrzeja (1919–2003).

Józef Morawski ożenił się powtórnie 11 sierpnia 1967 roku z Zofią Puzyną (1895–1980), córką Józefa Puzyny, rektora Uniwersytetu Lwowskiego.