Mirosław Piotrowski (ur. 26 lutego 1942 w Warszawie, zm. 28 września 2002 w Toruniu) – polski grafik, profesor sztuk plastycznych.

Urodził się 26 lutego 1942 roku w Warszawie przy ul. Młynarskiej 43. W następnym roku rodzice Piotrowskiego przeprowadzili się do nowego mieszkania przy ul. Leszno 47, vis-à-vis sądów, z którego to mieszkania w czasie powstania warszawskiego hitlerowcy zabrali go wraz z matką do obozu we Freiburgu. W styczniu 1945 roku matce udało się zbiec z obozu, najpierw do Łodzi, a później do Generalnego Gubernatorstwa w Góry Świętokrzyskie, gdzie wuj Piotrowskiego Stanisław Patyna pseudonim „Wyrwa”, major AK był dowódcą oddziału leśnego. Po wojnie osiedlił się z rodzicami w Słupsku, gdyż mieszkanie w Warszawie przy ul. Leszno było doszczętnie spalone. W Słupsku ukończył szkołę podstawową i Liceum im. Bolesława Krzywoustego. Po maturze studiował w dwuletnim Studium Nauczycielskim w Kołobrzegu kierunek rysunki i prace ręczne. Studiując jednocześnie pracował w Miejskiej Pracowni Urbanistycznej w Kołobrzegu jako kreślarz. Po ukończeniu SN – u pracował w Technikum Gastronomicznym i Hotelarskim w Słupsku jako nauczyciel rysunku. Jego zainteresowania kierowały się w stronę grafiki użytkowej. Na SN – nie napisał pracę dyplomową u prof. Zahorskiej o współczesnym plakacie polskim.

W 1965 roku zdał na Wydział Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, wybierając grafikę jako specjalizację. Grafika warsztatowa, którą poznał w Katedrze Grafiki WSP UMK była dla niego olśnieniem i wielkim objawieniem. Stwierdził że to jest to, co chciałby opanować i co chciałby robić, w czym chciałby się artystycznie realizować. Na studiach miał świetnych profesorów i dostęp do prawie 200 – letniej tradycji polskiej grafiki. To, co osiągnął w grafice zawdzięcza przede wszystkim swoim profesorom w Katedrze Grafiki: prof. Edmundowi Piotrowiczowi, Ryszardowi Krzywce, Bogdanowi Przybylińskiemu, Józefowi Słoboszowi oraz Marii Pokorskiej.

Piotrowski starał się poznać tajniki warsztatu graficznego wkłęsłodrukowego i cały oddał się tej dyscyplinie graficznej. Dyplom zrobił w 1970 roku w pracowni wklęsłodruku prof. Edmunda Piotrowicz i w pracowni wypukłodruku u prof. Ryszarda Krzywki. Pracę teoretyczną o „Międzynarodowych plenerach w Osiekach” napisał u prof. Janusza Boguckiego. W czerwcu 1970 roku objął funkcje asystenta w Katedrze Grafiki u prof. Edmunda Piotrowicza. W 1974 roku odbyłe staż dydaktyczny w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie u prof. Haliny Chrostowskiej – grafika i prof. Leszka Hołdanowicza – grafika użytkowa i projektowanie. W 1978 roku zdał przewód kwalifikacyjny na stanowisko adiunkta w ASP w Warszawie, a w 1987 roku na stanowisko docenta, także przewód w ASP w Warszawie. W latach 1987-1990 był prodziekanem Wydziału Sztuk Pięknych UMK.

W 1999 roku Mirosław Piotrowski uzyskał tytuł profesora tytularnego z zakresu sztuk plastycznych, a w czerwcu 2002 roku profesora zwyczajnego.

W początkowym okresie swojej twórczości wykonywał w technikach metalowych grafiki monochromatyczne, w późniejszym okresie z inspiracji prof. Haliny Chrostowskiej i prof. Stanisława Borysowskiego zainteresował się problemem zastosowania koloru w grafice i problemami formalnymi z tym związanymi. W 1991 roku wymyślił i zorganizował wspólnie z Marią Wąsowską Ogólnopolską Wystawę w BWA w Toruniu pt. „Kolor w grafice”. Był to wówczas strzał w dziesiątkę, gdyż coraz większa grupa grafików w Polsce i za granicą zajmowała się problemem koloru w grafice. Maria Wąsowska była wówczas prezesem Okręgu ZPAP w Toruniu, Piotrowski zaś był przewodniczącym sekcji grafiki ZPAP w Toruniu. Jego indywidualne zainteresowania artystyczne i formalne zawsze kierowały się w stronę morza. Morze było dla niego inspiracją. Temat morza wynikał z jego bezpośrednich kontaktów i obcowania z morzem w Kołobrzegu, Ustce i Słupsku.

Mirosław Piotrowski zmarł we wrześniu 2002 roku i jest pochowany na cmentarzu przy ul. Wybickiego.