Marko Bezruczko, ukr. Марко Безручко (ur. 31 października 1893 w Tokmaku, zm. 10 lutego 1944 w Warszawie) – generał armii Ukraińskiej Republiki Ludowej.

W 1912 podjął studia w Mikołajewskiej Akademii Sztabu Generalnego, którą ukończył w 1914. W 1918 jako oficer Sztabu Generalnego kierował I Oddziałem Armii URL. W 1919 szef sztabu Samodzielnego Korpusu Strzelców Siczowych. W wojnie polsko-bolszewickiej dowódca 6 dywizji Strzelców Siczowych. 7 maja 1920 dowodzona przez niego 6 dywizja Strzelców Siczowych, wraz z wojskami polskimi zajęła Kijów. Dowodził obroną Zamościa przed Armią Czerwoną, uczestniczył w rozbiciu Armii Konnej Budionnego w bitwie pod Komarowem. W 1921-1924 członek Wyższej Rady Wojennej URL.

W 1921 był komendantem Obozu Internowania nr 6 w Aleksandrowie Kujawskim.

W latach 30. był przewodniczącym Ukraińskiego Towarzystwa Wojskowo-Historycznego w Warszawie. Pochowany na cmentarzu prawosławnym na warszawskiej Woli