Kazimierz Duch (ur. 4 marca 1890 w Grębowie, zm. 23 listopada 1954 w Krakowie) – działacz niepodległościowy, doktor nauk prawnych, poseł, senator, major dyplomowany piechoty Wojska Polskiego.

Podczas I wojny światowej służył w 20 Galicyjskim Pułku Piechoty walcząc na froncie rosyjskim, gdzie dostał się do niewoli, a po ucieczce z niej, na froncie włoskim nad Piawą. Należał do konspiracyjnej organizacji "Wolność". W Wojsku Polskim służył od listopada 1918 do października 1926 roku, m.in. podczas wojny na froncie ukraińskim w 1919 roku i w wojnie polsko-bolszewickiej 1920 roku, jako dowódca 6 kompanii, a potem II batalionu 1 Pułku Strzelców Podhalańskich. W latach 1921-1923 był słuchaczem Kursu Normalnego Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. Z dniem 1 października 1923 r., po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, przydzielony został do Biura Szefa Administracji Armii. W 1924 r. dowodził II batalionem 21 Pułkiem Piechoty "Dzieci Warszawy".

Od listopada 1926 do grudnia 1927 starosta sądecki, do października 1929 wicewojewoda krakowski, od 1930 roku posłem na Sejm RP. W latach 1931-1933 wiceprezydent miasta Krakowa w czasie kadencji Władysława Beliny-Prażmowskiego, później wiceminister opieki społecznej, od 1938 roku senator Senatu RP wybrany w województwie krakowskim. Podczas okupacji brał czynny udział w tajnym nauczaniu. Po zakończeniu II wojny światowej pracował na Politechnice Krakowskiej. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Awanse

• kapitan – zweryfikowany ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 r.
• major – 31 marca 1924 r. ze starszeństwem z 1 lipca 1923 r. i 51 lokatą w korpusie oficerów zawodowych piechoty

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Niepodległości
• Krzyż Walecznych
• Order Odrodzenia Polski.

Orderu Virtuti Militari, otrzymanego w 1920 zrzekł się na rzecz brata, ppor. Bronisława Ducha, który w 1919 roku zginął pod Magierowem.