Stanisław Karol Władyczko (ur. 4 listopada 1878 w Kownie, zm. 18 lipca 1936 w Wilnie) – polski lekarz neurolog i psychiatra, profesor Instytutu Psychoneurologicznego w Petersburgu i Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie.

Życiorys

Syn Dominika Władyczki. Uczęszczał do gimnazjum w Kownie, ukończył je w 1897. Następnie studiował na wydziale lekarskim Uniwersytetu Moskiewskiego, studia ukończył w 1905. W 1907 otrzymał tytuł doktora medycyny. Został wtedy asystentem Biechtieriewa w klinice chorób nerwowych i umysłowych Akademii Medyko-Chirurgicznej w Petersburgu, z krótką przerwą, podczas której pracował u Łapinskiego w Klinice Neurologiczno-Psychiatrycznej Uniwersytetu św. Włodzimierza w Kijowie. W 1910 został docentem neurologii i psychologii Akademii Medyko-Chirurgicznej w Sankt Petersburgu; był dwukrotnie delegowany za granicę, odbył staże u Babińskiego, Dupré i Miecznikowa w Paryżu, u Kraepelina w Monachium i Ziehena w Berlinie. W 1911 mianowany profesorem Instytutu Psychoneurologicznego w St. Petersburgu. W 1913 roku stanął do konkursu na profesora psychiatrii Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego, ale konkursu nie wygrał. W 1914 został powołany do wojska. Od 1918 w Polsce, zajmował się organizacją Uniwersytetu Wileńskiego. W dniu 30 grudnia 1918 został dziekanem Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Wileńskiego, w latach 1919/20 i 1920/21 prodziekan. Profesor nadzwyczajny, a potem profesor zwyczajny neurologii, organizator i kierownik kliniki neurologicznej w Wilnie. Po likwidacji kliniki w 1933 przeniósł się do Warszawy, ale niedługo przed śmiercią wrócił do Wilna, gdzie zmarł. Pochowany jest na Cmentarzu Na Rossie. Wspomnienia pośmiertne opublikowali Falkowski i Hurynowiczówna i Genzel.

Należał do Francuskiego Towarzystwa Psychiatrycznego, był członkiem korespondentem Towarzystwa Neurologicznego w Estonii, członkiem Międzynarodowego Towarzystwa Walki z Gruźlicą i Rakiem, Międzynarodowego Towarzystwa Seksuologicznego, członkiem honorowym Polskiego Towarzystwa Farmaceutycznego. Był współpracownikiem „Zeitschrift für Psychotherapie und medizinische Psychologie”, „Neurologii Polskiej”, „Nowin Psychiatrycznych”, czasopisma „Gruźlica”.

Wybrane prace

• Влияние открытого моря и морской качки на некоторые формы душевных заболеваний. Диссертация на степень доктора медицины. М.: Тип. С.В. Кульженко, 1906.
• Troubles mentaux pendant le siège de Port-Arthur. Nouvelle Iconographie de la Salpêtrière 20 (4), s. 340-341, 1907.
• К вопросу об объективных признаках реакций сосредоточения при слуховых раздражениях у детей. Вестник психологии, экспериментальной крйминалогии и гипнотизма 222-253, 1909.
• Pathologisch-anatomische Veränderungen im zentralen und peripherischen Nervensystem bei Tabakrauchvergiftung. Neurologisches Centralblatt 28 (7), s. 910-913, 1909.
• Бехтерев ВМ, Владычко СД. Материалы к методике объективного исследования душевнобольных. Вестник психологии, криминальной антропологии и гипнотизма 5, 386-430, 1910.
• Бехтерев ВМ, Владычко СС. Демонстрация новых таблиц для объективного исследования некоторых нервно-психических функций. Обозрение психиатрии, неврологии и экспериментальной психологии 7, s. 439-441, 1910.
• Bechterew W, Wladyczko S. Beiträge zur Methodik der objektiven Untersuchung von Geisteskranken. Zeitschrift für Psychotherapie und medizinische Psychologie 3, 87, 1911
• Bechterew, Poussep, Wladytschko. The syphilitic and parasyphilitic insanities (Note sur les affections syphilitiques et parasyphilitiques du cerveau, et sur le traitement de celles-ci). Tr. Internat. Cong. Med. Sect. xii, Psychiat., 73-79, pt. 2, 139-142, 1913.
• De l’influence des poisons intestinaux (paracresol et indol) sur le systeme nerveux central des animaux. Annals de l’Institut Pasteur 27, s. 336-340, 1913.
• Sur un traitement alimentaire de l'épilepsie; la cure sucrée, 1925.
• Quelques remarques sur certains troubles d'équilibre entre deux tensions: intracranienne et intraoculaire : sur l'hypotension intracranienne. Revue Neurologique, 1925
• Catatonie comme conséquence des troubles organiques des noyaux gris centraux; court communiqué (d’après observations et études personnelles). Folia Neuropathologica Estoniana 3/4, s. 160-165, 1925.
• Sur un phénomène curieux: synergie fonctionnelle entre l’orbiculaire des paupières et les peauciers du cou (1927).
• W sprawie snu i marzeń sennych. Lekarz Wojskowy 11 (3/4), s. 304-311, 1928.
• Włodzimierz Bechteriew (wspomnienie pośmiertne). Polska Gazeta Lekarska 7 (18), s. 325-327, 1928.
• Uwagi w sprawie neurastenji i neurastenizacji. (1930).
• Mocz ciężarnych, jako środek leczniczy w schorzeniach układu nerwowego. Rocznik Psychjatryczny 21, s. 363-369, 1933.