Andrzej Woyciechowski (ur. 12 czerwca 1946 w Hanowerze, zm. 20 października 1995 w Warszawie) - polski dziennikarz, założyciel Radia ZET.

W Hanowerze odnaleźli się po zakończeniu II wojny światowej jego rodzice, żołnierze Armii Krajowej, wywiezieni po upadku powstania warszawskiego. Rodzicami Andrzeja Woyciechowskiego byli Feliks Woyciechowski i Ludwika Woyciechowska – matka była dziennikarką Expressu Wieczornego.

W jednym z wywiadów mówił o sobie: Przez kilka lat moich studiów byłem szefem kabaretu Stodoła, pisałem teksty, byłem aktorem, konferansjerem. Krótko mówiąc, byłem na estradzie. W studenckich czasach pisywał też piosenki (głównie dla Magdy Umer).

Z wykształcenia był romanistą (w 1970 r. ukończył ten kierunek na Uniwersytecie Warszawskim), ale pracował jako dziennikarz od roku 1967 w Polskim Radiu, a od 1975 – w Telewizji Polskiej, z której został usunięty po wprowadzeniu stanu wojennego.

W stanie wojennym nawiązał współpracę z francuską agencją prasową Agence France-Presse, Radio France Internationale, sekcją polską BBC i Radiem Wolna Europa, był także korespondentem (pseud. Pierre Vodnik) Libération i Le Monde.

Założyciel i właściciel Radia ZET, jednej z pierwszych komercyjnych stacji radiowych w powojennej Polsce. Prowadził wywiady polityczne Gość Radia ZET oraz pierwszy polski talk-show Na każdy temat. Laureat Wiktora w 1994 r. i laureat Nagrody Kisiela 1995.

Gdy Radio Gazeta rozpoczynało nadawanie swoich audycji (IX 1990 r.), właścicielem całości była wydająca Gazetę Wyborczą spółka Agora. Start radia był możliwy dzięki pomocy rozgłośni Radio France Internationale, która udostępniła sprzęt. W lutym 1991 r. Agora 90% swoich udziałów udostępniła pracownikom tej rozgłośni, a firma przekształciła się w Radio ZET. Później skład wspólników zmieniał się kilkakrotnie, a Woyciechowski stopniowo przejmował udziały. Ostatecznie skupił w swoich rękach 88% udziałów, reszta przypadła Gazecie Wyborczej.

Zmarł na raka płuc.

Od 2000 roku jest patronem skweru na warszawskim Żoliborzu.