Marian Osiński

Pievieno šai personai bildi!
Dzimšanas datums:
02.01.1883
Miršanas datums:
04.12.1974
Mūža garums:
91
Dienas kopš dzimšanas:
51622
Gadi kopš dzimšanas:
141
Dienas kopš miršanas:
18048
Gadi kopš miršanas:
49
Kategorijas:
Arhitekts
Tautība:
 polis
Kapsēta:
Norādīt kapsētu

Marian Osiński (ur. 2 stycznia 1883 w Krakowie, zm. 4 grudnia 1974 w Gdańsku) - polski architekt.

Uczył się w szkole powszechnej i gimnazjum św. Anny w Krakowie (1894-1901). W latach 1901-1906 studiował na Wydziale Architektury Wyższej Szkoły Technicznej we Lwowie. Po odbyciu praktyki budowlanej w biurze prof. Lewińskiego we Lwowie, w maju 1908 zdał z wyróżnieniem egzamin dyplomowy. W latach 1907-1910 odbywał staż asystencki na Wydziale Architektury. Odbył studia uzupełniające w Akademii Sztuk Pięknych w Rzymie i na Politechnice w Monachium, po czym wrócił do Lwowa i jako docent wykładał formy architektoniczne i perspektywę malarską. Od 1930 był kierownikiem Katedry Architektury Historycznej, w 1933 doktoryzował się z historii architektury, w latach 1936-1938 był dziekanem Wydziału Architektury. Był prezesem lwowskiego oddziału Stowarzyszenia Architektury Rzeczypospolitej Polskiej oraz Towarzystwa Opieki nad Zabytkami. Był także członkiem Lwowskiego Towarzystwa Naukowego. Okupację sowiecką i niemiecką Lwowa spędził we Lwowie, pracując cały czas jako wykładowca na macierzystej uczelni, przemianowanej przez pierwszych okupantów na Instytut Politechniczny, przez drugich - na Państwowe Techniczne Kursy Zawodowe.

W czerwcu 1944, tuż przed ponownym wkroczeniem tam Armii Czerwonej, wyjechał ze Lwowa do Dębicy. Od października 1944 do listopada 1945 pracował w Oddziale Odbudowy Urzędu Wojewódzkiego w Rzeszowie, skąd w listopadzie 1945 przeprowadził się do Gdańska. Został pierwszym dziekanem Wydziału Architektury Politechniki Gdańskiej. Funkcję tę pełnił do 1952. W 1946 uzyskał tytuł profesora zwyczajnego. Brał aktywny udział w odbudowie Gdańska i współpracował w rekonstrukcji architektury Pomorza (Szczecin, Koszalin, Kołobrzeg). W 1970 Politechnika Gdańska nadała mu tytuł doctora honoris causa. Jest autorem projektów architektonicznych kościołów parafialnych w miejscowościach: Polanka, Głębokie, Stale, Grębów, obiektów przemysłowych w Jaśle i Krośnie, willi we Lwowie, ratusza w Stryju, zrekonstruowanego zamku w Żółkwi. Dokonał inwentaryzacji zamków w Zbarażu, Żółkwi, Brzeżanach, Świrzu oraz zabytkowych kościołów w Rzeszowie i Lwowie.

Avoti: wikipedia.org

Nav pesaistītu vietu

    loading...

        Nav saiknes

        Nav norādīti notikumi

        Birkas