Jakow Riabow

Pievieno šai personai bildi!
Dzimšanas datums:
24.03.1928
Miršanas datums:
17.04.2018
Mūža garums:
90
Dienas kopš dzimšanas:
35068
Gadi kopš dzimšanas:
96
Dienas kopš miršanas:
2173
Gadi kopš miršanas:
5
Tēva vārds:
Pietrowicz
Pirmslaulību (cits) uzvārds:
Jakow Pietrowicz Riabow
Papildu vārdi:
Яков Рябов, Яков Петрович Рябов
Kategorijas:
Komunists, PSKP CK, PSKP CK loceklis, Valsts un komunistu partijas darbinieks
Kapsēta:
Norādīt kapsētu
Jakow Riabow

Jakow Pietrowicz Riabow (ros. Я́ков Петро́вич Ря́бов, ur. 24 marca 1928 we wsi Szyszkiejewie w guberni penzeńskiej, zm. 17 kwietnia 2018 w Moskwie) – radzieckipolityk, wicepremier ZSRR (1984-1986), członek KC KPZR (1971-1990), sekretarz KC KPZR (1976-1979).

1942-1944 tokarz w fabryce, 1946 ukończył technikum inżynieryjne w Swierdłowsku, a 1952 studia wieczorowe na Uralskim Instytucie Politechnicznym. Technik-konstruktor w fabryce silników w Swierdłowsku, inżynier, starszy inżynier-konstruktor, kierownik grupy konstruktorskiej, szef wydziału specjalnego biura konstrukcyjnego, zastępca kierownika i kierownik warsztatu. 1954 wstąpił do KPZR, od 1958 sekretarz partyjnego komitetu fabrycznego. 1960-1963 I sekretarz Komitetu Rejonowego KPZR w Swierdłowsku, 1963-1966 I sekretarz Komitetu Miejskiego KPZR w Swierdłowsku, 1966-1971 II sekretarz, a od 6 stycznia 1971 do 2 listopada 1976 I sekretarz Komitetu Obwodowego KPZR w Swierdłowsku. Od 9 kwietnia 1971 do 2 lipca 1990 członek KC KPZR, od 26 października 1976 do 17 kwietnia 1979 sekretarz KC KPZR. Od kwietnia 1979 do maja 1983 I zastępca przewodniczącego Państwowego Komitetu Planowania ZSRR, od 27 maja 1983 do 27 września 1984 przewodniczący Państwowego Komitetu ZSRR ds. stosunków gospodarczych z zagranicą w randze ministra ZSRR, od 27 września 1984 do 19 czerwca 1986 zastępca przewodniczącego Rady Ministrów ZSRR. Deputowany do Rady Najwyższej ZSRR od 8 do 11 kadencji (1974-1989) i Rady Najwyższej Rosyjskiej FSRR (1963-1975), członek Prezydium Rady Najwyższej Rosyjskiej FSRR (1967-1971). Od 19 czerwca 1986 do 23 maja 1990 ambasador nadzwyczajny i pełnomocny ZSRR we Francji, następnie na emeryturze. 1992-2001 prezydent Stowarzyszenia Promocji Rozwoju Regionu Uralu.

Odznaczenia

  • Order Lenina (trzykrotnie)
  • Order Rewolucji Październikowej (23 marca 1988)
  • Order Czerwonego Sztandaru Pracy (dwukrotnie)
  • Order Znak Honoru
  • Medal za Ofiarną Pracę w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945
  • Medal 100-lecia urodzin Lenina
  • Medal 30-lecia Zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945
  • Medal jubileuszowy „60 lat Sił Zbrojnych ZSRR”
  • Medal 40-lecia Zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945
  • Medal Weterana Pracy
  • Medal 50-lecia Zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945

Avoti: wikipedia.org

Nav pesaistītu vietu

    loading...

        Saiknes

        Saistītās personas vārdsSaitesDzimšanas datumsMiršanas datumsApraksts

        Nav norādīti notikumi

        Birkas